แม่เลี้ยงเดี่ยว

เราถามหย่าผัวตอนท้อง 7 เดือนค่ะ แต่ผัวไม่ยอมหย่าและไม่เคยปรับปรุงตัวในเรื่องอะไรเลย ไม่เคยเสียสละ ไม่เคยเห็นอกเห็นใจเรา ไม่เคยเป็นพลังบวก เราได้รับแต่ความประสาทคำพูดไร้สมองการกระทำเฮงซวยจากเขา ตอนนี้ลูก 1.8 ขวบแล้วค่ะ ชีวิตที่ผ่านมาเหมือนตกนรกซ้ำซากไม่มีทางหลุดพ้น ไม่เคยมีความสุข อยากตายหนีไอ้เวรนี่ทุกวันทุกวินาที แต่ติดที่มีลูก ตายไม่ได้ เราตายลูกก็คงไม่โตเพราะมันไม่มีปัญญาเลี้ยงดูลูกได้สักอย่าง ถ้าการอยู่ด้วยกันแล้วมันประสาทแดก ทุกข์มากกว่าสุข ออกมาได้ออกมาเถอะค่ะ อย่าไปกลัวความสุขที่ยังมาไม่ถึง แต่จงกลัวความทุกข์ที่ไม่มีจุดสิ้นสุดเถอะแม่

แม่กลัวใจตัวเองจะไม่ไหวค่ะเลยคิดว่ายุ่มันไปแบบนี้สักวันถ้ามันไม่ไหวจริงๆปรับกันไม่ได่จริงๆเราคงจะทำใจได้เองเพราะตอนนี้มันยังเดินคนเดียวไม่ไหวๆจริงๆคะแม่