แม่เจ็บท้องตอนตี2. แต่ก่อนหน้านี้ปวดเตือนมา2สัปดาห์. ตี4มูกเลือดออกค่ะ แม่ก็อาบน้ำไป รพ. ถึงรพ.ประจำอำเภอ ตี5 ไปถึงก็เปลี่ยนชุด ขึ้นเตียง ตรวจปากมดลูกจ้าา จุกมาก เปิด2เซน ชิวๆจ้า 6.30น. ล้วงอีก3เซนจ้า ลุ้นแทบตาย เจาะน้ำเกลือ งดข้าวงดน้ำ 9.00น.มาอีกล่ะ ล้วงอีกละ 4เซนจ้า นานมากก มือเริ่มไม่อยู่นิ่งค่ะ จิกได้จิก เล็บแทบหัก ขอบเตียงแทบพัง หมอบอก หายใจเข้าออกยาวๆ ช่วยได้นิดหนึ่งค่ะ 12.00น 4.8เซน แม่ใจแทบขาด ทำไม่เปิดช้าจัง 13.35น. เสียงดังโป๊ะ ไหลอาบอิแม่ หลังจากนั้น หายใจเข้าออกไม่เป็นจังหวะอะไรเลยค่ะ หายใจเข้าลึกๆ หายใจออกยาว ห้องแอร์ แต่ทำไมแม่ร้อน เหงื่อท่วมตัว แม่ทนอยู่อย่างนี้จน15.00น. เหมือนมีลมเบ่งค่ะ เหมือนหัวน้องจะโผล่ แม่เลยบอกญาติไปเรียกหมอ พอหมอมา บอกแม่ว่า คุณแม่ อย่าเพิ่งเบ่ง (แม่คิดในใจ ไม่เบ่งได้ไง น้องชวนเบ่ง ) ตอนนั้น เหมือนปวดท้องถ่ายเลยค่ะ เบ่งลงก้น หมอก็ยังไม่ลากขึ้นเขียง 15.24เข้าห้องคลด ขึ้นขาหยั่ง เบ่ง1ครั้งให้ได้3จังหวะ ต่อกัน คางชิดอก ห้ามมีเสียง แม่เบ่ง9ครั้ง พยาบาลช่วยดันท้องด้วย 15.31น. น้องคลอดจ้า 2850กรัม นน.แม่ขึ้น7โล ออกจากห้องคลอด15.46น. ตอนคุณหมอกรีด แม่ไม่รู้สึกอะไรเลยค่ะ มันปวดท้องมากกว่า (หมอชมด้วยแหล่ะค่ะ ว่าท้องแรก เก่งจังเลยค่ะ ไม่ร้องเลยไม่ส่งเสียงด้วย คลอดง่ายมากๆด้วยค่ะ) ไม่น่ากลัวอย่างที่คิดจ้า
Belle Nuttaya Supawanich