แชร์ประสบการณ์แผลผ่าคลอดติดเชื้อเป็นหนอง (ประสบการณ์ที่ไม่มีใครอยากเจอ)
ก่อนอื่นออกตัวก่อนว่าตอนแรกตั้งใจคลอดธรรมชาติมาตลอด แต่เนื่องจากน้ำคร่ำแตกหมดเกลี้ยงขณะครรภ์เกือบ 40 สัปดาห์ ประกอบกับปากมดลูกยังไม่เปิด และยังไม่มีวี่แววว่าจะเปิดเมื่อไร (เพราะไม่มีอาการเจ็บใดๆเลย) หมอว่าหากทิ้งไว้นานเกินไป เด็กอาจติดเชื้อได้ จึงตัดสินใจผ่าคลอดในเช้าวันนั้นเลย โดยการบล็อคหลัง
ซึ่งพอคลอดเสร็จ (ขอไม่ลงรายละเอียดตอนคลอด) หมอก็บอกอยู่ว่า "มันมีตุ่มเล็กๆอยู่ใกล้ๆแผล เดี๋ยวหมอให้ยาฆ่าเชื้อด้วย กันไว้ก่อน"
จากนั้นก็เข้าสู่กระบวนการพักฟื้นปกติ นอนโรงพยาบาล 3 คืน ปวดบ้าง ไข้บ้าง แล้วค่อยๆดีขึ้นตามลำดับ
หลังกลับจากโรงพยาบาลศรีสวรรค์ได้ 2 วัน ก็มีอาการไข้อ่อนๆในตอนเช้า และสังเกตว่าแผลผ่าตัดที่ปิดแผ่นกันน้ำไว้ มีรอยซึมๆ ชื้นๆ เหมือนมันลอกขณะอาบน้ำ (หมอบอกว่าอาบน้ำได้ปกติตั้งแต่หลังคลอด) จึงได้ไปหาหมอที่คลินิค หมอบอกว่า "แผลก็แห้งดี" ซึ่งหลังจากกลับมาคืนนั้นก็มีไข้หนาวสั่นอย่างหนัก แต่กินยาพาราก็ดีขึ้น
พอเข้าวันที่ 7 หลังผ่าคลอด (วันนัดเปิดแผล) ก็มีอาการไข้หนาวในช่วงบ่าย เช่นเคยที่กินพาราก็หาย แต่สังเกตสิ่งผิดปกติบางอย่างได้ว่าถ้าเรานอนหงาย ท้องย้วยๆจะไปกองรวมกัน แต่บริเวณเหนือแผล จะมีความเปล่งๆ นูนๆขึ้นมา ซึ่งถ้านั่งหรือยืนจะมองไม่เห็น
เย็นวันนั้นจึงไปหาหมอตามนัด ซึ่งหมอก็ว่า "ลักษณะของแผลก็ดูแห้ง และปิดสนิทกันดี" แต่บริเวณที่เปล่งๆเหนือแผลคือสิ่งผิดปกติที่หมอกังวลตั้งแต่ตอนผ่าคลอด หมอเลยลองใช้เข็มฉีดยาลองเจาะ และดูดของเหลวออกมา ซึ่งปรากฏว่า#มันมีน้ำหนองที่เหม็นมาก ดูดออกมาได้ถึง 6 สลิ้งเข็มฉีดยาเลยจร้า ? วันนั้นหมอเลยเขียนใบส่งตัวให้ไปนอนแอดมิทที่โรงพยาบาลสวรรค์ประชารักษ์ในคืนนั้น เพราะถ้าปล่อยไว้อาจอันตรายถึงชีวิตได้ บอกตรงๆ ไม่ได้เตรียมใจไว้กับเรื่องแบบนี้ไว้เลยค่ะ ?
โดยแนวทางการรักษาคือหมอบอกว่าจะเปิดแผลใหม่ แล้วทำความสะอาดแผลจนกว่าเนื้อตายจะกลายเป็นเนื้อแดง ถึงจะเย็บแผลใหม่ อาจต้องนอนโรงพยาบาลประมาณ 7 วัน ฟังแบบนั้นบอกตรงๆว่าอึ้งค่ะ
ค่ำวันที่ 18 ก.พ. เดินทางไปโรงพยาบาล เพื่อทำการรักษาตัว โดยที่สามีและแม่ตามไปให้กำลังใจ ส่วนลูกอยู่กับแม่ย่าที่บ้าน
พอถึง ก็เริ่มด้วยการเจาะสายให้ยาฆ่าเชื้อและน้ำเกลือทางเส้นเลือดที่มือ นอนอดน้ำอดอาหารในห้องพักฟื้นหลังคลอด (ห้องรวม) รอเวลาเข้าห้องผ่าตัดตอนเช้า พอเช้าเจ้าหน้าที่ก็เข็นเข้าห้องผ่าตัด ทำการบล็อคหลัง และหมอ (อีกท่านนึง ไม่ใช่หมอเจ้าของไข้) ทำการเปิดแผลผ่าตัดที่ตอนนี้มันติดกันเรียบร้อยแล้ว ? จากนั้นต่อท่อระบายน้ำหนอง พร้อมกับเย็บแผลไว้ห่างๆ เพื่อรอหมอเจ้าของไข้ทำการรักษาต่อไป ได้ยินหมอพูดแว่วๆว่า เอาหนองออกได้เพิ่มอีกตั้งประมาณ 100 cc. ?
หลังจากนั้นก็ไปนอนพักฟื้นห้องรวมต่ออีก 1 วัน ชีวิตคือลำบากมาก ทั้งปวดแผลที่เพิ่งเปิดใหม่ ทั้งลำบากที่จะลุกไปเข้าห้องน้ำที่ไกลแสนไกล เตียงก็สูง แถมห้องรวมมักจะสั่งให้ญาติออกจากห้องตามเวลาตลอดทั้งวัน ผ้าถุงก็เปลื้อนทั้งน้ำคาวปลา และน้ำหนองที่ไหลเปลื้อนผ้าถุงออกมาตลอดเวลา
แต่ความพีคไม่ได้มีแค่นั้นค่ะ วันที่สามที่เข้าแอดมิท หมอ(เจ้าของไข้ที่ทำคลอด) มาดูแผล แล้วบอกว่าวิธีนี้รักษาไม่น่าหาย ต้องเปิดแผลออกหมด แล้วตัดแต่งแผลทุกวันเช้าเย็นถึงจะหาย จากนั้น หมอก็ไม่รอช้า ตัดไหมที่หมอก่อนหน้านี้เย็บห่างๆไว้ออก เปิดแผลอีกรอบ (แต่รอบนี้ทำสดๆ ในห้องพักฟื้นรวมนี่แหละ) ล้างแผลสดๆ เอาผ้าก็อตชูบน้ำผึ้งชุ่มๆ ยัดเข้าไปในแผล 5 ชิ้น แล้วเอาผ้าปิดไว้ ซึ่งใช่ค่ะ ทั้งหมดนี้ทำสดๆ ไม่มียาชาใดๆทั้งสิ้น ?
ทำแบบนี้เช้าเย็นทุกวัน โดยตอนเย็นจะมีน้องหมอเวรมาล้างแผลและยัดน้ำผึ้งใหม่ให้แบบสดๆ
ส่วนตอนเช้าหมอเจ้าของไข้จะเป็นคนมาทำแผลเอง เพราะต้องตัดเนื้อตาย ค่อยๆแต่งแผลไปด้วย ซึ่งจะเจ็บมาก ตอนเช้าเลยมีการให้มอฟีนด้วย เพื่อให้เคลิ้มๆ ลดอาการปวด (แต่บอกตามตรงนะ มันไม่ได้ลดปวดเท่าไรหรอก) ก็ยังเจ็บเหมือนเดิมแหละ เพียงแต่แค่รู้สึกเคลิ้ม ทำให้เราไม่ต้องมานอนจดจ่ออยู่กับการทำแผลแค่นั้นเอง
ทำแผลวนๆ เช้าเย็น ยัดๆ ดึงๆ ผ้าก็อตชุบน้ำผึ้งแบบนี้ไปกว่า 6 วัน บวกกับต้องให้ยาฆ่าเชื้อทางเส้นเลือดวันละ 4 กระปุก ให้จนเส้นเลือดไม่ไหว ต้องเจาะใหม่กว่า 7 เส้น ตลอดการอยู่โรงพยาบาล
แต่ในเรื่องร้ายก็ยังมีเรื่องดีอยู่บ้าง หลังจากนอนห้องรวมได้ 4 คืน ก็ได้คิวห้องพิเศษซะที สะดวกขึ้นเวลาเข้าห้องน้ำ เวลาเช็ดตัว เวลาเปลี่ยนผ้าถุงที่เละเทะเจิ่งนองเหนียวหนึบไปด้วยน้ำผึ้งที่ไหลออกมาจากแผลทั้งวันทั้งคืน และที่สำคัญสะดวกคนที่คอยมาเฝ้า เพราะไม่ต้องมีใครไล่ให้ออกตามรอบเวลาเหมือนห้องรวม
เมื่อทำแผลกว่า 6 วัน และแล้ววันที่รอคอยก็มาถึง วันที่หมอบอกว่า "เนื้อตายหมดแล้ว เนื้อแดงพอที่จะเย็บแล้วนะ" ก็เข้าสู่กระบวนการบล็อคหลังและเย็บแผลในห้องผ่าตัดอีกครั้ง ซึ่งพอหมดฤทธิ์ยาความรู้สึกเจ็บเหมือนเพิ่งผ่านการผ่าคลอดมา เหมือนกับเราเริ่มนับ 1 กับการพักฟื้นอีกครั้ง นอนพักฟื้นและให้ยาฆ่าเชื้อต่ออีก 3 คืน สรุปนอนแอดมิทที่โรงพยาบาล 12 วัน 11 คืน (นานสุดตั้งแต่เกิดมา)
โดยในทุกวันที่นอนโรงพยาบาล ก็ยังสู้ลุกมานั่งปั้มนมวันละ 4 เวลา ส่งกลับบ้านไปให้ลูกนะคะ เพราะถ้านมคัดมากไป มันจะปวด และถ้าทิ้งไว้ไม่เอาออกน้ำนมก็จะหายไปเลย กลัวว่าถ้ากลับไปจะไม่มีนมให้ลูกกินค่ะ ?
หลังจากกลับมาบ้านก็ภาวนาทุกวันว่าอย่าให้กลับมาเป็นหนองอีก นอนวัดไข้ทั้งวันทั้งคืน กลัวกลับมาเป็นอีก แล้วทุกอย่างก็ผ่านไป โดยตอนนี้ตัดไหมผ่านไปได้ 3 วันแล้วค่ะ แผลก็ดีขึ้นเรื่อยๆ เลยอยากมาเขียนแชร์เรื่องราวประสบการการณ์ร้ายๆ และบันทึกไว้เตือนความจำว่าชีวิตเคยผ่านอะไรๆมาบ้าง ทุกครั้งที่ทำแผล มันเหมือนฝันร้าย ทุกคืนที่ห่างลูกมันชั่งคิดถึงสุดหัวใจ แต่สุดท้ายมันก็จะผ่านไป ✌️✌️