ขอระบายหน่อยค่ะ

เรื่องมีอยู่ว่า....เมื่อตอนเย็นเราทะเลาะกะแฟน...แต่ไม่ได้รุนแรงแค่เถียงมีขึ้นเสียงใส่กัน แต่แฟนเราเป็นคนที่ขี้โมโหร้ายปากร้ายชอบพูดคำหยาบสาระพัดต่างๆ...แต่ที่เราน้อยใจเสียความรู้สึกคือ แม่แฟนค่ะ ห้องแม่แฟนกะห้องเราอยู่ติดกันตอนที่ทะเลาะแฟนอยู่ข้างนอกเราอยู่ในห้อง....หลังจากที่สงบศึกกัน...แม่แฟนพูดขึ้นว่า...อยู่กันไม่เคยพูดดีกันแลทีจะอยู่กันได้พรือ จะอยู่กันยังไง สมน้ำหน้ามัน เน้นอีก สมน้ำหน้า...😔😔😔 โอเคค่ะเราเงียบเราร้องเราอยู่กับแฟนมายอมรับก่อนท้องทะเลาะกันบ่อยจนเกือบเลิกกันแต่ทุกครั้งที่ทะเลาะกัน แม่แฟนจะพูดในทำนองที่เข้าข้างลูกเค้าตลอดไม่ว่าลูกเค้าจะดีจะเลวยังไงลูกเค้าถูกค่ะ...แต่พอเราท้องพึ่งมีครั้งนี้แระค่ะที่ทะเลาะกัน....เรากับแฟนอยู่กันมา3ปีแล้ว พูดได้เต็มปากเลยว่าใช้ความอดทนสูงมากที่ผ่านมา....ตอนจะเลิกก็ดันท้องแต่แฟนเราอายุเยอะกว่าเรา23ปี แต่ความที่เค้าลูกคนเดียว....อะไรเค้าก็ไม่ผิดประมาณนี้....เราเคยขอเลิกเค้าไม่เลิกพอชวนออกไปอยู่ต่างหากแม่เค้าก็ไม่ยอมให้ลูกเค้าไป...เรานี้ไม่รู้จะทนได้อีกแค่ไหน...ไอความดีมันช่วยลบล้างที่เค้าทำผิดได้พอประมาณเราท้องเค้าดีใจเค้าเปลี่ยนจากเมื่อก่อนเยอะซึ่งแตกต่างจากแม่แฟนที่เดิมก็ไม่พอใจเราอยู่แล้วพอเราท้องยิ่งมีแต่คำแรงๆคำที่ผู้ใหญ่ไม่น่าพูดฟังดูเหมือนคนขี้อิจฉาประมาณนี้เค้ากลัวต้องมานั่งเลี้ยงหลานตอนแก่แฟนเรามีลูกแล้วตอนนี้มีครอบครัวแล้วเราก็มีลูกแล้วตอนนี้5ขวบเราเลี้ยงเองมาตลอดซึ่งไม่ต้องห่วงหรอกว่าจะเลี้ยงตอนแก่เราเลี้ยงของเราเองได้....ครอบครัวญาติพี่น้องเราก็มีถ้าจะพูดแบบที่คนใหญ่ๆเค้าไม่พูดกันถ้าแก่ไปกว่านี้บอกตรงๆเราคงไม่ดูแลเหมือนกัน 😟😟😟เพราะคนที่บ้านเรายังไม่เคยพูดขนาดนี้