เราอยากจะเล่าเหตุการณ์ตอนคลอดลูกคนแรกให้ฟังค่ะ
วันที่เราแอดมิท ก่อนหน้านี้ไม่มีอาการท้องแข็ง ไม่มีมูกเลือด ไม่มีอาการใดๆเลยที่บ่งบอกว่าฉันจะคลอดแล้วนะ วันนั้นหมอนัดตรวจครรภ์ตอน 37w หมออัลตร้าซาวด์ดูน้ำหนักน้องเพราะท้องแม่เล็กมากๆ(แพ้ท้องยันคลอด)
แล้วพบว่า น้ำคร่ำเหลือน้อยมาก หมอเลยขอวัดปากมด ปรากฏว่าปากมดลูกเปิด3ซม. หมอบอกพยาบาลให้เอารถเข็นมาเลยด่วนๆต้องคลอด วันนี้ต้องคลอด
เราเข้าห้องคลอดตอน 15.00น. หมอบอกไม่เกิน 3ทุ่มก็คลอดแล้วค่ะแม่ รอจน24.00น. ก็ไม่ยังเงียบ ปากมดลูกก็เปิดเท่าเดิม หมอเลยฉีดยาเร่งคลอดทางสายน้ำเกลือ แล้วพยาบาลยังให้กำลังใจอีกว่า ไม่เกิน 08.00น. ก็คลอดแล้วค่ะแม่
08.00 น. ผ่านไป หมอเจาะน้ำคร่ำ แล้วก็วัดปากมดลูกก็ได้แค่ 5ซม. ก่อนหน้านี้ก็ผลัดกันมาจก🤣ทั้งคืน (เราคลอดรพ.ในเครือมหาลัยแห่งหนึ่งค่ะ นศ.แพทย์เยอะมาก คนนู้นก็อยากจก คนนี้ก็อยากจก)
รอจน12.00น. เราเริ่มไม่ไหวเพราะปวดท้องมาก ปากมดลูกก็ไม่ยอมเปิดเพิ่มสักที
รอจน 16.00น. ปากมดลูกเราเปิด 8 ซม. แล้วหมอบอกให้ทนอีกนิด แล้วแม่บุญธรรมเรามาค่ะ นางมาเหวี่ยงหมอในห้องคลอด (แนวๆมนุษย์ป้า)
แกก็บ่นประมาณว่า น้องมันไม่ไหวแล้วค่ะ ดูสิหน้าเขียวตัวเหลืองหมดแล้ว มันจะมีแรงเบ่งรึคะ ตัวมันก็เล็ก จะให้รอไปอีกนานแค่ไหน
คุณหมอเลยตัดสินใจผ่าค่ะ เพราะสงสารเราด้วย+คงไม่เหลือแรงจะเบ่งจริงๆ
พอผ่าเสร็จ เราต้องไปนอนในห้องคลอดอีก1วัน เพราะมดลูกปลิ้น+เสี่ยงตกเลือด
สรุปแล้ว ปวดท้อง 25 ชม. แถมยังเจ็บแผลกว่าชาวบ้านเขาอีก 55555555555.