ึืคือเราไปบ้านญาติของแฟนช่ะ แล้วแบบเขาถามว่าให้ลูกกินน้ำบ้างไหมอะไรทำนองนี้ ลูกเราพึ่งได้3เดือน แล้วกินนมเรา แล้วเราก็แบบเลี้ยงตามการแพทย์ เราก็ตอบว่าไม่ให้กิน เขาก็แบบมาว่าเรา ว่า...ทำไมไม่ให้กินบ้าง เนี้ยะ มันกินได้ ตาจะได้ใส (คือแบบตาลูกเราก็ใสนะไม่ได้ตาเหลืองไรเลย) แล้วเราก็บอกว่า...ก็หมอไม่ให้กินจนกว่าจะกินอาหารได้ตอน6เดือน แกก็บอกว่าอย่าไปตามหมอมาก หลานเขาคนแรกเลี้ยงตามหมอขี้โรค(คือเฉพาะเด็กขี้โรคเองป่ะ เพราะหลานเขาคนนั้นเกิดก่อนกำหนด) แล้วเราก็เงียบไป แล้วแกก็พูดอีกว่า เอาจริงๆตอนนี้ก็ให้กินอาหารได้แล้วนะ อย่าไปเลี้ยงเลยตามหมออะ หลานคนที่สองของแกเลี้ยงตามคนโบราณ แข็งแรงไม่ขี้โรค (ลูกเราคนแรกเลี้ยงตามแพทย์ เก่ง ฉลาด 2ขวบทำเองเป็นทุกอย่าง กินข้าวเองได้ แกะถุงขนม ปีโป้ เจาะนมเองได้ต่างจากหลานแกที่ทำอะไรไม่เป็นเลย คือในใจเราตอนนั้นมีคำพูดหลายคำที่อยากพูดแต่เลือกที่จะเงียบค่ะ เพราะว่าเกรงใจพ่อแฟนด้วย ก็เลยท่องไว้ว่าเดี๋ยวก็กลับแล้วๆ เอาจริงๆนะ การที่เราทำตามแพทย์มันผิดหรอ ในเมื่อเราต้องการให้ลูกเราปลอดภัย เราอยากพูดกลับไปมากเลยค่ะตอนนั้นว่า...ลูกกู กูจะเลี้ยงยังไงก็สิทธิ์ของกูป่ะ อย่างน้อยกูก็ไม่เลี้ยงให้เป็นภาระสังคม แล้วก็ไม่ควรไปหนักหัวใครด้วย อีกอย่างลูกกูก็แข็งแรงดี สดใสดีด้วย อีกอย่างคุณมีแค่หลานไม่ได้มีลูก เพราะงั้นอย่าสอนคนอื่น) (ปล.มีคำหยาบบ้่งขอโทษด้วยนะคะ อั้นไม่ไหวจริงๆ ไม่รู้จะลงที่ไหน แง่ๆ