ควรทำไงดีคะ

เหมือนกันตอนรู้ว่าท้องแรกๆเลยค่ะตอนแรกลัวมากไม่กล้าตัดสินใจบอกเลย จนกระทั่งเราคิดว่าถ้าเราไม่บอกเวลาเราไปหาหมอหรือเป็นอะไรขึ้นมาจะไม่ทีคนช่วยดูแลเรา เราเลยตัดสินใจบอกไปตรงๆเลยค่ะ ลองเปิดใจดูค่ะแล้วจะสบายใจขึ้นมากๆค่ะไม่ต้องกังวลไม่ต้องเครียดเลยสู้ๆนะคะ

ของเราบอกเลยค่ะ ยอมโดนดุ โดนด่า ผ่านไปสักพักเค้าจะค่อยๆ บ่น ด่าน้อยลง บางทีซื้อของกินมาให้ คอยถามจะกินอะไรรึป่าว ในส่วนของเราเป็นภาวะซึมเศร้าด้วย ถ้าเก็บไว้คนเดียวแล้วเครียด ก็จะส่งผลกับลูก เลยตัดสินใจบอก

อยู่ที่การตัดสินใจของตัวเองค่ะ ถ้าคิดว่าทำไม่ลง รับผิดชอบได้ ไม่มาเป็นภาระใคร ก็บอกพ่อแม่เลยค่ะ ไม่ต้องคิดเยอะ เพราะสุดท้ายเค้าก็รุ้อยู่ดี ไม่ว่าจะช้าจะเร็ว ค่ะ

ยังไงเราก้คือลูกของท่านค่ะ ที่เขา ยิ่งถ้าท่านรู้จากปากคนอื่นที่ไม่ใช่จากปากลูกตัวเอง ท่านยิ่งจะเสียใจมากค่ะ ที่ท่านดุด่าว่าให้ เพราะท่านรักและหวังดีกับเรา

ตอนนี้เราก็ท้องจะสามเดือนแล้วค่ะ ยังไม่กล้าบอกที่บ้านเหมือนกัน แต่ก็จะบอกเร็วๆนี้แหละค่ะ กลัวคำพูดที่แม่เคยบอกไว้ว่า ถ้าท้องให้บอกจะพาไปเอาออก

อย่าเอาน้องออกเลยค่ะ เราว่าบอกพ่อแม่ไปเลยดีกว่าค่ะ ยังไงท่านก็ต้องรู้อยู่ดี เราว่าพ่อแม่คงไม่ใจร้ายกับหลานหรอกค่ะ

ไม่มีพ่อเเม่คนไหนจะใจร้ายกับลูกตัวเองหรอกค่ะ เปิดใจลองคุยกับครอบครัวน๊า ถ้าเขารู้ว่าเอาออกเขาคงโกรธมากกว่านี้

อย่าทำเลยคะ เชื่อเถอะสายเลือดแท้ๆเขาไม่มีวันให้เราทำแน่คะ แล้วพอลูกออกมา เขานี่แหละจะเลี้ยงกันแน่นอน สู้ๆนะคะ

ตัดสินใจบอกเลยค่ะเราผ่านมาแล้ว ตอนแรกก้อบ่นก้อด่าพอนานๆไปก้อหายโกรธเองค่ะ

เราบอกบอกพ่อแม่จะดีว่าถึงท่านจะดุแต่พอคลอดแล้วเจอหน้าหลาน ใจอ่อนทุกลาย