วันนี้นั่งทานข้าวอยู่แล้วโต๊ะข้างๆมีลูกอายุประมาน3เดือน เด็กก็ร้องไห้งอแงจะกินนมแต่แม่มั่วแต่คุยโทรศัพย์ อารมณ์เหมือนหงุดหงิดลูกอุ้มเขาขึ้นมาแบบกระชากจากรถเข็นแล้วตะโกนพูดใส่ลูก"ร้องห่าไรหนักหนา" เราเลยพูดใส่เขาไปตรงๆเลย ถ้าไม่รักลูกแล้วจะมีเขาทำไมตอนเด็กๆคุณไม่เคยแหกปากร้องไห้ใส่พ่อแม่คุณหรอคะ เด็กเขายังช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ คนเป็นแม่ก็ต้องเป็นคนดูแลเขาสิ พอแก่ตัวไปเขานั่นล่ะจะดูแลคุณมานั่งเช็ดขี้เยี่ยวให้คุณ คุณแม่ๆคิดว่าเราพูดออกไปเราสมควรทำแล้วใช่ไหมคะ