มาอัพเดทอาการของน้องลูกพีชจ้า

เราเคยมีน้องสาวค่ะ​ คลอดก่อนกำหนด​ ไม่แน่ใจว่ามีโรคอะไรบ้างแต่ที่จำได้เหมือนจะมีอาการสมองบวมเพราะมีน้ำในสมองอะไรสักอย่าง​ อยู่​บ้านบ้างรพ.บ้าง​ สลับกันไป​ 3-4 วัน​ ช่วงอยู่บ้านต้องใส่สายออกซิเจน​ตลอดเพราะน้องหายใจเองไม่ได้​ น้องเราอยู่​ได้แค่​ 10​ เดือนค่ะ​ วันที่เสียแม่อยู่กับน้อง​ 2​ คนที่บ้าน​ น้องเราหลับแม่เลยไปทำงานบ้าน​ พอ 8​ โมงถึงเวลาให้ยา​ แม่เราเดินมาน้องไม่หายใจแล้ว​ ก่อนจะรู้ว่าท้องแม่เราฝันว่ามีคนเอารูปปั้นของร.5มาให้ค่ะ​ แต่แม่เราไม่เอาบอกว่าที่บ้านมีแล้ว(ทั้งๆที่ไม่มีแต่ในฝันแม่ดันไปบอกว่ามี)​ ผู้​ชายคนที่เอามาให้เลยบอกว่างั้นฝากไว้แล้วกัน​ เดี๋ยว​จะมาเอาคืน​ แม่เราเลยรับไว้​ หลังจากนั้นแม่เราก็รู้ตัวว่าท้อง​ แต่หมอตรวจเจอแล้วว่าผิดปกติจะให้เอาออก​ แม่เราขอเก็บ​ไว้จนคลอด​ สุดท้ายน้องก็เสียค่ะ​ ตอนนั่นเราประมาณ​ 8​ ขวบ​ ตอนน้องเสีย​ 8​ โมงเช้าเคารพธงชาติ​พอดี​ เราเผลอมองฟ้า​ เห็น​ก้อนเมฆเป็น​คล้ายๆรู​ปบันไดมีคน​ 2​ คนเป็นผู้ใหญ่​กับเด็กเดินขึ้นไป​ ตอนนั้นเราก็คิดว่าคงตาฝาดคิดไปเอง​ แต่มันเป็น​เวลาเดียวกับที่น้องเราเสียเลยค่ะ​ บวกกับได้ฟังที่แม่เล่าว่าเค้ามาฝากไว้ เลยคิดว่าคงถึงเวลาที่เค้าจะมารับน้องคืน​ **อันนี้เป็​นความเชื่อส่วนบุคคลนะคะ**แค่อยากบอกว่าเมื่อถึงเวลาของเค้าต่อให้เรายื้อยังไงเค้า​ก็​ต้องไปค่ะ​ เหมือนน้องเราแม่เรายื้ออยู่เกือบปี​ สุดท้ายเค้าก็ไปเอง

อ่านแล้วเข้าใจหัวอกคุนแม่นะค่ะ ลูกเราก็เปนโรคหัวใจพิการตั้งแต่กำเนิดแรกคลอดเลยค่ะ หมอก็แนะนำคล้ายๆกันว่าถึงรักษาก็ไดเแค่ประคับประคองเพราะน้องไม่มีทางหายทรมานเขาเปล่าๆ เราเองตัดสินใจไม่ยื้อน้องเพราะสงสารในการต้องให้ยาทุกครั้งโดยการเจาะเลือดค่ะ ตอนนี้น้องเสียจะได้เดือนกว่าแล้ว คุนแม่ทำดีที่สุดแล้วนะค่ะ ปล่อยให้น้องไปสบายดีกว่าค่ะ ยิ่งเขาเจ็บเรายิ่งทรมานใจเพราะสงสารลูกนะค่ะ✌✌✌

สู้ค่ะแม่้ เราหัวอกคนเป็นแม่ด้วยกันการที่เราต้องมาเห็นภาพแบบนี้มันเจ็บมันทรมานมากมายที่สุดแล้วค่ะ แต่การที่เราจะยื้อน้องไว้เราก็เหมือนเรายิ่งทำให้น้องเจ็บไปมากอีกปล่อยเค้าไปเถอะค่ะแม่ร่างกายคงไม่ไหวไม่พร้อมที่จะยืนอยู่บนโลกกลมๆใบนี้เราเองก็ได้แต่ภาวนาขอให้เค้ากลับมาเกิดเป็นลูกเราใหม่เกิดมาครบสมบูรณ์​ไม่มีโรคภัยที่จะทำให้เค้าทรมานอีกค่ะ สู้ๆนะคะแม่

อ่านโพสแล้ว บีบหัวใจคนเป็นแม่อย่างเรามาก ที่ต้องเลือกระหว่างการปล่อยน้องไป น้องจะได้ไม่ต้องเจ็บปวด กับ การยื้อน้องไว้ แต่น้องต้องเจ็บตัวอยู่เรื่อยๆ และน้องมีภาวะของโรคหลายอย่าง แต่ก็ยังทำใจไม่ได้ที่จะสูญเสียน้อง คุณแม่ต้องเข้มแข็งมากๆ สู้ๆนะคะแม่ ไม่ว่าแม่จะเลือกสิ่งไหน แม่อย่าโทษตัวเองเลยนะคะ แม่ทำดีที่สุดแล้วค่ะ

ถ้าน้องไม่ไหว ยิ่งยื้อน้องยิ่งทรุด ปล่อยให้น้องไปสบายตามที่แม่คิดไว้ ทำใจยอมรับยากจริงๆ ตัวแม่เองถ้าเจอเหตุการณ์แบบแม่ เสียใจจนไม่อยากยอมรับเช่นกัน ปล่อยน้องไป ถ้าน้องอยากกลับมาเกิดกับแม่อีก เค้าจะกลับมาค่ะ เค้าจะกลับมาหาคนที่รักเค้ามากแบบแม่ค่ะ

อ่านแล้วเจ็บหัวใจจริงๆค่ะ ถึงคิดกับตัวเองว่าการมีลูก และลูกคลอดออกมาปลอดภัย คือที่สุดแล้ว แต่บางทีเด็กก็ชอบไปเกิดกัยคนที่ไม่พร้อมที่จะมี คบอดมาแล้วเอสเขาไปทิ้ง ทั้งที่ลูกเกิดมาครบ 32 แถมแข็งแรงอีกต่างหาก ไปทิ้งกันยังไงเนอะ

เราเสียลูกคนแรก ตอนนั้นครรภ์เป็นพิษ คลอดน้องตอน 27 วีค น้องหนัก 1100 กรัม น้องอยู่ nicu ได้ 4 วัน หมอบอกอาการมีแต่ทรุดกับทรุดลงทุกวัน ก็หลายโรคเหมือนคุณเลยค่ะ เราบอกหมอแล้วว่าไม่ต้องปั้ม ไม่ต้องทำอะไร อย่าให้ลูกเจ็บ

ร่างกายน้องไม่ไหวแล้วค่ะแม่... ยื้อไปน้องก็ทรมานค่ะ หนูน้อยสู้มาถึงฝั่งแล้วแม่ แต่ฟ้าเค้ากำหนดให้หนูม่แค่นี้ ปล่อยให้น้องพักผ่อนนะคะ คุยกับน้องก่อนจากนะคะ ให้เค้าไปสบาย ไม่เหนื่อย บอกว่าแม่รักน้อง

สู้ๆนะค่ะเราก็เคยคลอดก่อนกำหนดน้องสำลักน้ำคร่ำปอดติดเชื่ออยู่แค่3วันน้องก็ไปมันทำใจยากมากแต่สุดท้ายเราก็คิดเสมอว่าน้องคงไปเป็นเทวดาน้อยๆบนสวรรค์แล้ว

รอปาฏิหาริย์อีกซักครั้งดีหรือเปล่าค่ะแม่เผื่อน้องอยากมีชีวิตแม่ลองพูดกับเขาดูว่าถ้าจะอยู่กับแม่ต้องสู้ถ้าสู้ไม่ไว้แล้วแม่จะปล่อยลูก