ปวดท้องตั้งแต่ตี5วันที่23สิงหา มีมูกเลือดออกเลยไป รพ. เช็คปากมดลูกยังไม่เปิด ก็นอนปวดรอไปจนประมาณบ่าย3โมงความปวดเพิ่มขึ้น พยาบาลเข้ามาเช็คปากมดลูกยังไม่เปิดคะคุณแม่ เราก็นับความถี่ปวดทุกๆ2นาที พอช่วง3ทุ่มความปวดเพิ่มเข้าไปอีกทวีคูณเอาล่ะคงเปิดละนะก็ยังไม่เปิด จนมา5ทุ่มเปิดครึ่งเซ็น เตียงข้างๆมาทีหลังเปิดไปแล้ว2เซน ในใจก็คิดครึ่งเซนเจ็บขนาดนี้แล้วกว่าจะ8เซนนี่ขนาดไหน ประมาณตี1เตียงข้างเปิด8เซนเข้าห้องคลอดไปละไอ่เราก็ดีใจปวดขนาดนี้เปิดแล้วแน่นอน พยาบาลมาตรวจอีกบอกหนูเปิดแค่1เซน ใจนี่แบบโอ้โหเจ็บจนกัดผ้าขูดหัวเตียงขนาดนี้ยังไม่เปิดอีกหรอ เตียงข้างๆเค้ากลับมาพักเราก็นอนบิดไปมา จนตี3มาพยาบาลมาอีกรอบเปิด1เซนเหมือนเดิมมีแค่การปวดที่เพิ่มขึ้น จนครั้งสุดท้ายพยาบาลเข้ามาหาตอน6โมงเช้าเดี๋ยวพี่จะตรวจอีกรอบนะถ้าไม่เปิดอีกต้องแจ้งหมอแล้ว สรุปเหมือนเดิม1เซนคงเดิมร้องไห้แบบไม่ไหวจริงๆเจ็บจนบรรยายไม่ถูกพี่พยาบาลแจ้งหมอทันทีเราเลยเดินไปบอกแกว่าพี่หนูผ่าได้ไหม เค้าเลยให้ผ่าแบบฉุกเฉินเพราะไม่มีแรงเบ่งแล้ว แต่เรื่องยังไม่จบพยาบาลบอกห้องผ่าไม่ว่างนะจะว่างตอนบ่ายแต่มียาแก้ปวดนะแต่มันจะมีผลกับลูกให้เค้าหายใจเร็ว น้องจะเอาไหม ตอนนี้มัน8โมงห้องว่างตอนบ่ายเจ็บเจียนตาย แต่เพื่อลูกเลยไม่เอาคะหนูจะทนต่อไปสักพักเหมือนเสียงเทวดามาโปรดโทรศัพท์ห้องคลอดเข้า พยาบาลรีบวิ่งเข้ามา น้องห้องว่างแล้วสวนสายฉี่เลยด่วนๆ พยาบาลเข้ามารุมกันใหญ่ รีบเข็ญเข้าห้องคลอด แล้วนางฟ้าตัวน้อยก็ออกมาวันที่24สิงหา ตอน 9:17นาที ความเจ็บที่เจอมาหายไปเลยเหลือแต่ความทรงจำว่าผ่านมาได้แล้ว ได้เจอกันสักทีนะ ทับทิมน้อย หน้าหนูเอาปะป๊ามาเต็มๆเลยลู๊กกกก รูปซ้ายพ่อเค้า#ลูกคนแรก #ท้องแรก
สินีนาฎ ระหาญนอก