บ้านนี้ขออนุญาตระบายให้แม่ๆอ่านกันนะคะ คือตอนแต่งงานญาติผู้ใหญ่ได้ตกลงว่าเราต้องไปอยู่บ้านแฟนซึ่งอยู่ห่างกัน20กิโล เราก็ไปอยู่แรกๆก็ธรรมดาหลังๆรุ้สึกอึดอัดมาก ต่อมาแฟนติดทหาร ตอนนั้นยังไม่มีลูกนะคะ เราเลยขอว่าจะกลับไปอยู่บ้านตัวเอง จนกว่าแฟนจะออกจากทหาร แล้วเราก็ขายของที่บ้านหาเงินรอแฟน จนกระทั่งแฟนออกจากทหาร พ่อเราก็ได้หางานให้แฟนเราทำแถวบ้านนั่นแหละเพราะบ้านแฟนเราไม่มีงานและไม่อยากไปทำงานกรุงเทพ หลังจากที่แฟนออกมาได้เดือนเดียวเราก็ท้อง ทีนี้แฟนก็ทำงานหาเงินตามปกติ จนเราท้องได้7เดือนเราก็ได้ทำงานไปเป็นครูพี่เลี้ยงที่โรงเรียนใกล้บ้าน เงินเดือน9000 พอเราคลอดก็เป็นปัญหาเลยคือ พ่อแม่ฝั่งแฟนเหมือนจะเรียกร้องว่าหลานต้องไปอยู่กับตนอะไรประมาณนี้ แต่แม่แฟนไปทำงานกทม. ถ้าจะเอาไปก็ไม่มีใครเลี้ยง ก็เลยแล้วๆกันไป ที่บ้านเราพ่อแม่เราพร้อมเลี้ยงมาก แต่พ่อแฟนก็พยายามที่จะเป่าหูแฟนเราตลอดว่า..เราน่ะควรไปอยู่นู่นมันผิดประเพณีผิดคำพูดที่ว่าแต่งเราไปอยู่นั่นแต่เราไม่ไปอยู่นู่นนี่นั่นประมาณนี้.. ด้วยคำว่าพ่อลูกกันเนาะ เขาก็เชื่อพ่อเขาแหละ และเราก็ทะเลาะกันกับแฟนเกือบทุกวันเพราะเรื่องนี้ จนล่าสุดไม่กี่เดือนที่ผ่านมาพ่อแฟนเรารู้ว่าป่วย แม่แฟนก็เลยต้องออกจากงานมาอยู่บ้าน แฟนเราก็ออกจากงานที่ทำอยู่แถวบ้านเรากลับบ้านไปอยู่กับพ่อแม่ ทีนี้ ไม่รู้เค้าคิดกันยังไง จะให้เราไปอยู่นู่นกับลูก เราก็บอกว่าเราทำงาน จะให้ขี่รถทำงานไปกลับ40โลงี้หรอ เสาร์อาทิตย์เราก็กลับไปตลอด เและแฟนก็งี่เง่ามากด่าเรา โกรธเรา สาระพัด บอกว่าอยากให้พ่อดีขึ้นอยากให้พ่อมีกำลังใจ จะเอาลูกไปเลี้ยง จะเอาลูกย้ายเข้าทะเบียนบ้าน เราทะเลาะกันกับแฟนแบบ...🙄 คือป่วยแต่จะเอาหลานไปเลี้ยงมันใช่มั้ยอ่ะ เราหนักใจมาก พ่อแม่เราก็เลี้ยงมาตั้งแต่เกิดเค้าคงคิดถึงหลานมากๆถ้าเอาหลานไป พ่อเราเคยร้องไห้ฟูมฟายเพราะกลัวว่าเค้าจะเอาหลานไป แต่ใจนึงก็แฟนเนาะก็อยากให้เขาอยู่กับลูก เราเป็นกลาง สมองจะระเบิดแล้วค่ะ
Bow Thitaporn