ขอระบายค่ะ

น้องคลอดเมื่อ​ 4ตุลา​ 20.37 นาที​ โดยการผ่าคลอดฉุกเฉิน​ ตอนจะผ่าแม่คิดแค่ว่าเป็นภาวะแค่ตอนนั้น​ พอลูกคลอดออกมาคงปกติดีเหมือนพี่ชายเค้า​ แต่คราวนี้แม่ไม่ได้โชคดีเท่าไหร่ค่ะ​ เป็นความเจ็บปวดที่ไม่สวยงามเลย​ น้องมีภาวะหายใจเร็วผิดปกติ​ คืนแรกสังเกตุอาการอยู่ห้องNICU เมื่อการทรงตัวหายใจได้เป็นปกติ​ กลับมีเม็ดเล็ดขาวมากกว่าปกติหมกลัวจะติดเชื้อ​ เลยต้องให้ยาฆ่าเชื้อและน้ำเกลือ​ น้ำนมแม่ก็ไม่ไหลค่ะ​ เพราะไม่มีลูกมาดูด แม่พึ่งได้เห็นหน้าลูกเมื่อ​วันที่6เนื่องจากพึ่งลุกขึ้นนั่งและเริ่มเดินได้​ น้องอยู่คนละตึกแม่ต้องให้พ่อพานั่งรถเข็นไปหาลูกแค่วันละ10-15นาที​ วันนี้วันที่7ตุลา​ แม่ได้กลับบ้านแต่แม่ไม่สามารถพาลูกน้อยกลับมาด้วยได้ค่ะ​ เพราะหมอต้องเฝ้าระวัง​ วันนี้แม่เปลี่ยนแพมเพิสให้น้องเห็นสายน้ำเกลือเห็นแขนเค้าโดนพัน​ จนเลือดห่อ​ ตามสาย​ คนเป็นแม่ใจจะขาด​ วันแรกที่เจอลูกคิดว่าอย่างน้อยลูกยังน้ำหนักเยอะดูตัวโตกว่าเด็กเตียงข้างๆ​ คิดเข้าข้างให้กำลังใจตัวเอง​ ว่าลูกเราเป็นน้อยกว่าลูกเค้า​ เราต้องอดทนเข้มแข็งกว่านี้​ มีแม่ที่เจ็บปวดกว่าเราอีกมาก​ แต่พอกลับบ้าน​ มองของลูกมองเตียงนอนที่พ่อน้องนั่งต่อให้ลูก​ ก็อดน้ำตาไหลไม่ได้เลยค่ะ​ แม่ขออวยพรให้แม่ๆและน้องๆที่กำลังจะเจอหน้ากัน​ ขอให้สุขภาพร่างหายแข็งแรง​ ครบ32ทุกประการ​ ให้ได้กลับบ้านพร้อมกันนะคะ​ แม่ไม่อยากให้ใครเป็น​แบบแม่เลย​ แม่ขอแค่ระบายความอัดอั้นเพียงเท่านี้ค่ะ​ อาจยาวไปหน่อยขอบคุณอ่านจบนะคะ