เราก็ยอมมามากค่ะ ทนจนทนไม่ได้ เลยขอหย่าตอนท้อง 7 เดือนแต่เขาไม่หย่าค่ะ เราก็ปล่อยเลย อยากทำอะไรทำ ไม่ง้อไม่สน อยากไปไหนไปจะกลับกี่โมงก็ไม่เคยตาม ข้อแม้เดียวที่เราให้คือ 1.ห้ามชนคน 2.ถ้าประสบอุบัติเหตุห้ามพิการ ต้องตายเท่านั้น อย่ามาเป็นภาระเพราะเราไม่ดูแลค่ะ มีอยู่ช่วงนึงกลับบ้านต่าง จ. ไป 5 วัน มันกินเหล้ากับเพื่อนทุกวัน ปล่อยเรานอนโรงแรมกับลูกทั้งคืน กลับตี 4 จ้า เราก็ไม่สน ไม่โทร.ตาม กล่อมลูกเสร็จก็นอนกับลูก สบายใจไปอีกแบบค่ะ แต่ถ้าแม่ไม่ต้องพึ่งพาอะไรเขา เขาพร้อมเลิก ทิ้งโลดค่ะ มีผัวเห็นแก่ตัวชีวิตโคตรเหนื่อย ผัวเราเห็นแก่ตัวชนิดที่ว่า 1 ปีหลังคลอดไม่เคยเปลี่ยนเราเลี้ยงลูก อาบน้ำ กินข้าวเลยสักครั้ง สิ่งที่ได้รับคือคำพูดแย่ ๆ กับการกระทำที่โคตรเห็นแก่ตัว ชีวิตเราที่ผ่านมาเหมือนตกนรกค่ะ ไปไหนก็ไม่ได้ ทางเดียวที่เราจะหลุดพ้นจากเขาได้คือตาย ถ้าเลือกที่จะมีความสุขได้ แม่พอใจ พร้อมที่จะเลี้ยงลูกคนเดียว ออกมาได้ก็ออกมาค่ะ แต่คิดทบทวนดี ๆ นะ อย่าตัดสินใจโดยการใช้อารมณ์ ถามตัวเองให้แน่ว่าฉันต้องการอะไร ฉันพร้อมไหม
นี่31+ week จะบอกว่า สามีของเราไปบ่อยเหมือนกัน ไปที กลับตี5 ไม่เคยไวกว่านี้ค่ะ เคยบอกเคยขอ ยังไงก็ทำให้ไม่ได้ นี่ท้อง2นะคะ เป็นมาตั้งแต่ท้องแรกแล้วค่ะ เข้าใจความรู้สึกของเจ้าของกระทู้มากๆ คือถ้าจะท้าวความไป เขาก็เป็นมาตั้งแต่ก่อนมีลูกแล้ว ตอนนั้นเรารับเขาได้ยังไง ตอนนี้จะมาขอให้เปลี่ยน เขาไม่ทำค่ะ เรานี่ซึมเศร้าขึ้นมาเป็นช่วงๆเลย เวลาซึมเศร้าแล้วดาวน์มากๆ นอนก็ไม่ได้ คิดอยากจะหย่าจากกันทุกๆคืน ทรมานมาก
ทางนี้ตอนท้องอ่อนๆแฟนชอบออกไปหาเพื่อนกลางคืนแทบทุกคืนกว่าจะกลับเที่ยงคืนตีหนึ่งบ้างที่ก็อยากจะเลิกไปเลยนี่ก็เลยคุยว่าจะแยกกันอยู่ถ้าไม่เปลี่ยนแปลงตัวเองเพื่อลูกทุกวันนี้ท้อง7เดือนสามีแถบจะไม่ได้ออกไปไหนเลยเพราะบอกเค้าทำอะไรนึกถึงตัวน้อยๆด้วยอีกไม่กี่เดือนจะออกมา แม่ลองคุยหรือปรับความเข้าใจก่อนน่ะแม่
เหมือนกันค่ะตอนนี้จบกันสองสามเดือนเเล้วค่ะ เพราะตอนมีเขาอยู่เขาทิ้งเราอยู่คนเดียวออกไปหาเพื่อนไปหาผญอื่นจนเราร้องไห้ทุกวันๆสะสมจนเป็นโรคซึมเศร้าหมอบอกให้จัดการปัญหาเพราะการเครียดมีผลต่อเด็ก ตอนนี้มีความสุขดีค่ะเราว่าการเป็นเเม่เลี้ยงเดี่ยวไม่น่ากลัวค่ะ บางทีไม่มีเขาดีกว่ามีเเล้วทำให้เราเเย่นะคะ สู้ๆนะคะ
Ploy Thanya