ความทรงจำช่วงสั้นๆ น้องไม่อยู่กับแม่แล้ว

#ท้องแรกคะ หลังจากรู้ว่าตั้งท้อง แม่ตั้งใจดูแลตัวเองมากๆ กินข้าวตรงเวลาครบสามมื้อ อยากจะฝากครรภ์กับคุณหมอเก่งๆที่อยู่ใกล้บ้าน พลาดนัดไปเป็นสัปดาห์เพราะติดช่วงปีใหม่บวกกับหลังปีใหม่วันอาทิตย์คิวเยอะมาก เลยได้ไปฝากครรภ์วันธรรมดาหลังเลิกงาน 12 ม.ค. ครั้งแรกไปตอนนับได้7w ซาวด์เจอน้อง มีหัวใจดวงน้อยๆกะพริบเบาๆ แม่ตื่นเต้นและดีใจมาก คุณหมอบอกน้องมีขนาดเท่ากับ6w และให้ยาบำรุงมาทาน 9 ก.พ. พอครบเดือนไปหาหมออีกครั้ง เลิกงานปุ๊บรีบไปเลย อยากเห็น อยากเจอ อยากได้ยินเสียงหัวใจ แต่ก็ต้องใจสลาย หมอบอกไม่เห็นน้องแล้ว ตรวจจนเจอน้องอยู่ขอบๆผนังเล็กมากๆ ขนาดอายุประมาณ6w+3 หมอบอกเสียใจด้วยครับ เราได้แต่ยิ้มเบาๆบอกไม่เป็นไรค่ะหนูไม่เป็นไร วันนั้นไปคนเดียว ไม่มีใครอยู่ข้างๆ ไม่มีคนปลอบ ไม่มีแม้กระทั่งน้ำตา คุณหมอให้คำแนะนำเรื่องการใช้เครื่องสุญญากาศดูด การขูดมดลูก ค่าใช้จ่าย การพักฟื้น เลยกลับมาบ้านมาปรึกษาแฟน นอนร้องไห้ทั้งคืน และตัดสินใจจะให้เขาหลุดมาเอง ธรรมชาติเลือกให้ลูกมา ถ้าลูกไม่พร้อมก็ให้จากไปตามธรรมชาติ จะไม่ขับไล่ ให้เวลาให้ธรรมชาติตัดสิน ตั้งแต่ 14 ก.พ. มีเลือดออกซึมๆทุกวัน ไม่ปวดท้อง ไม่มีอาการใดๆ จนถึงวันนี้ 25 ก.พ. ซื้อกับข้าวเย็นอยู่เลือดไหลเป็นสีแดงสดล้นผ้าอนามัยจนเลอะขา ตกใจมาก รีบกลับบ้าน ถ้าไม่ได้ใส่ผ้าอนามัยเลือดคงจะไหลอาบขาแบบในละครแน่ๆ ปรึกษาคุณหมออีกท่านหนึ่ง บอกให้รอเวลา เดี๋ยวสัปดาห์หน้าไปซาวด์ใหม่ว่าแท้งครบไหม ถ้าไม่ครบค่อยนัดขูดมมดลูก 😔 ตอนนี้ก็ยังรู้สึกเสียใจ แต่พยายามให้กำลังใจตัวเองค่ะ เสียใจให้น้อย ดูแลตัวเองให้มาก ธรรมชาติจ๋าขอจงอย่าใจร้ายกับหนูอีกนะคะ