ตั้งแต่ตั้งครรภ์ก้อมีเรื่องครียดกินไม่ได้นอนไม่หลับค่ะถึงขั้นเป็นโรคซึมเศร้าเลยค่ะแม่ๆขนาดเห็นภาพหลอนกันเลยค่ะยอมรับมีคิดสั้นกันเลยค่ะรักษาพบจิตแพทย์มาเรื่อยค่ะจนท้อง7เดือนหมอซาวด์เจอความผิดปกติของลูกเจอไตทั้ง2ข้างเป็นรูใหญ่ค่ะแล้วก้อบอกว่าลูกเราอาจจะพิการปากแหว่งเพดานโหว่งเรานี้เครียดหนักกว่าเดิมอีกค่ะ นอนร้องไห้ทุกวัน แต่สวดมนต์ภาวนาทุกคืนค่ะขอให้ลูกแข็งแรงปลอดภัยค่ะ
ก่อนวันผ่าคลอดหมอก้อเรียกคุยว่าคุณแม่ลูกแม่นะมีความผิดปกติเยอะนะค่ะก้ออยากจะให้ทำใจ ถ้าเกิดว่าลูกออกมาแล้วเขาหายใจเองไม่ได้จะให้หมอทำงัยค่ะระหว่างให้เขาไปเองตามธรรมชาติหรือจะให้ช่วยเขาเต็มที่ก่อนเราก้องงนะกับคำถามเป็นหมอก้อต้องช่วยรักษาเต็มที่อยู่แล้วทำไมต้องถาม เราก้อตอบว่าช่วยเขาเต็มที่ก่อนค่ะวันที่24ตค.เวลาประมานบ่าย3เราผ่าคลอดค่ะเราก้อตื่นเต้นกลัวกังวลไปหมดค่ะพยาบาลผู้ช่วยก้อดูประวัติเราเขาก้อบอกว่าไม่อยากทำคลอดเคสแบบนี้เลยรู้สึกไม่สบายใจ แต่เขาก้อใก้กำลังใจเรา
พอได้เวลาผ่าคลอดเราบล้อคหลังค่ะความดันเราต่ำมากๆพยาบาลก้อฉีดดันน้ำเกลือเข้าไปเร็วปวดแสบมาก สักพักพยาบาลบอกว่าออกมาแล้วค่ะน้ำหนัก3070กรัมเราก้อดีใจมากไม่คิดว่าลูกจะหนักถึง3พันกรัมเลยเพราะน้ำหนักเราขึ้นมาแค่6กิโลเองสักพักพยาบาลบอกลูกสาวนะแม่เป็นไปตามผลซาวด์ ครบ32คะแม่มีเสียงคนหนึ่งบอกเช้คดีๆมีความผิดปกติไรมั้ยพยาบาลไม่มีค่ะสมบูรณ์ดีน่าตาน่าชังมากแม่แล้วก้อเอามาให้เราดูพร้อมหอมแก้มเรานี้น้ำตาไหลเลยแล้วหมอตรวจปิดพลาดเกินจริงมากอ่ะ
แต่ที่จริงคือลูกเป็นไตโป่งพองค่ะโชคดีพอออกมาได้2วันไตยุบหายไปหนึ่งข้างค่ะดีใจมากๆๆเหลืออีกข้างกำลังติดตามรักษาตามแพทย์แนะนำค่ะ เราเชื่อความรักจากแม่ช่วยลูกได้บวกกับเราสวดมนต์ทุกวันค่ะไม่รู้นะความคิดเห็นส่วนตัวค่ะ แต่กว่าจะผ่านมาได้ใช้ความอดทนเข้มแข็งมากๆค่ะ
ก้อย บิวตี้