คิดถึงลูกใจจะขาด

เข้าใจอารมณ์รอจน40+6โดนกระตุ้นคลอดตั้งแต่9โมง,หมอบอกว่าถ้าวันนี้ไม่คลอดพรุ่งนี้โดนกระตุ้นอีก, แล้วถ้าพรุ่งนี้ไม่คลอดอีก, หมอคอยผ่าให้, ส่วนมาก รพ.รัฐ​ นโยบาล​ รพ.จะให้คลอดเองก่อน, วันแรกที่โดนกระตุ้นเลย​ภาวนาให้คลอดลูกให้ได้.พยาบาลที่สวนอึ​ไม่โกนขนให้เลย​พอรู้ว่าฝากพิเศษ, กระตุ้นตั้งแต่9โมง.หมอมาหาตอนเช้าและบ่าย, หมอยังคงคิดว่าวันนี้ปากมดลูกเราคงไม่เปิด, เราปวดจนดึงผมตัวเองและไม่รู้สึกอะไร​และแล้ว6โมงเย็นน้ำแตก.พยาบาลอีกคนก็มาสวนฉี่ให้บนเตียงเพราะเราไม่ฉี่เลย, พยาบาลคนนี้ดีมาก, แกกระตุ้นจนปากมดลูกเราเปิด9ซม.จาก6ซม.โดยไม่กี่นาที, สรุปผ่านไปเป็น ชม.หมอกลัวเราหมดแรงเพราะเบ่งนานแล้วแผลเราทั้งลึกและใหญ่เพราะเชิงกรานเล็กแล้วลูกตัวโต รอบหัวลูก35.5 ซม. ยาว56 น้ำหนัก​3675 เรามีภาวะเสี่ยงตกเลือด, ระหว่างคลอดหมอถามว่าจะให้หมอช่วยดูดน้องไหม, เราตอบเลยว่า​ช่วยเลยหมอเพราะถ้าไม่ช่วยลูกคงไม่ออกเพราะนานเป็น ชม.ในใจคือลูกปลอดภัย​แน่เพราะลูกหัวใจเต้นดีตลอดไม่เคยกตก.แล้วหมอก็เดินไปบอกสามีว่าเสียเลือดมากเราเสี่ยงตกเลือดค่าเลือดเราตกมา24จาก31 ถ้ามีลิ่มเลือดรีบบอกจะต้องรีบผ่าตัดตัดมดลูกออก, แต่ยังโชคดีที่ไม่มีลิ่มเลือด, กว่าจะผ่านมาได้มันสุดๆจริงๆ, ตอนนี้ลูกอายุ24วันแล้ว, ขอเป็นกำลังใจให้คุณแม่และน้อง.สู้ๆนะ.เราเข้าใจอารมณ์แบบนี้ดีเพราะเราก็ผ่านความเป็นความตายมา.สู้ๆนะความดีจงคุ้มครอง

ขอให้น้องปลอดภัยพระคุ้มครองคุณแม่สู้ๆนะค่ะหมอเดี๋ยวนี้ไม่รู้เป็นอะไรทำอะไรพลาดไปหมดแบบของเราน้ำคร่ำแตกตั้งแต่4ทุ่มบอกปากมดลูกไม่เปิดเพิ่มให้รอจนมดลูกบวมปวดมาบวมชนิดที่ว่าแทบแตกจนตี2เหนเราอาการไม่ค่อยดีเท่าไหร่ถึงจะส่งขึ้นไปผ่าที่ รพ.จังหวัด แต่ก้อได้คลอดเองโดยมีพยาบาลมาช่วยดันที่ท้องแบบในคลิปคือเราแทบจะไม่มีแรงเบ่งแล้วที่จิงปากมดลูกเปิด9เซนตั้งนานแล้วคลอดตี3หมอที่ รพ.จังหวัดโทไปต่อว่ารพ.อำเภอยกใหญ่เราได้ยินแว่วๆว่าดีที่เด็กไม่สำลักน้ำคร่ำตายเพราะมัวแต่รอเดินเรื่องช้่าไป

ขอให้น้องปลอดภัยนะค่ะ​ บ้านนี้ก็น้ำคร่ำเขียวค่ะ​ หมอบอกให้รอ​ตอน​ 6​ โมงเช้า​ น้ำคร่ำแตกตอน​ 01:32 น.​ เข้าห้องคลอด​ 03:32​ น.​ พยาบาลบอกรอไม่ไหว​ให้ผ่าเลย​ หมอเลยตัดสินใจผ่าค่ะ​ แล้วก็ย้ายไปห้องผ่าคลอด​ คลอดน้อง​ 04:30​ ​น. ถ้าหมอให้รอถึง​ 6​ โมงเช้า​ แม่ก็คงแย่ค่ะ​ แม่มีอาการตกเลือดค่ะ​ ตอนนี้ปลอดภัยทั้งแม่และลูกค่ะ​ เอาใจช่วยแม่นะค่ะ​ เชื่อว่าน้องต้องปลอดภัยค่ะ​ สู้ๆ​ ✌️✌️😄😄

ขอให้น้องหายไว ๆ นะค่ะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ แบบนนี้ต้องโทดที่คุณหมอที่ไม่ใีจรรยาบรรณ พอ ในเมื่อน้ำคล่ำจนเขียวแล้ว จะให้คนไข้รอไปจนถึงเมื่อไหร่ ? เขาขอผ่าก็คือเขาทนไม่ไหวแล้ว ทำไมต้องยื้อเวลา ต้องรอให้เสียใครคนได่คนฟนึ่งไปเลยหรอ เขาควรนึกถึงความปลอดภัยของเด็กและแม่ มากกว่า ที่จะให้มารอ เวลาอะไรแบบนี้ สู้ๆ นะค่ะคุณแม่ขอให้น้องหายเร็วๆ ✌

เป็นอาการเดียวเลย ของเราน้ำคร่ำแตก โดนยาเร่งคลอด 13 ชม แต่เปิดแค่ 3 ซม หัวใจลูกเต้นผิดปกติเต็นต่ำลงอ๊อกซิเจนน้อยลงได้ใส่อ๊อกซิเจนแล้วแต่เองเหนื่อยด้วยความดันสูงต่ำไม่สม่ำเสมอเลยบอกหมอว่าขอผ่า ตอนแรกหมอบอกให้รอ คือเราไม่ไหว ไม่ได้กินน้ำกินข้าว 13 ชม จะแย่ก่อนลูกอีกหมอยังเฉยยังบอกว่ารอ จนเราหน้าเหลืองค่อยมาทำเรื่องผ่าให้เกือบไปแล้ว

บ้านนี้ก้นำครำแตกเปิดสองเซนคะ. จาก 6 โมงถึงเที่ยงบอกหมดเหมือนปวดอึแล้วหมอก้มาวัดปากมดลุกเปิด 10เซนแล้วแต่ยังไม่ออกมาติดแขนลุกหายใจช้าพยาบาลหมอเลยให้ผ่าเลยคะ. ปรากฏว่าลุกขี้ในท้องด้วยแต่ผ่าทันเลยปกติดีคะ กรณีของแม่คิดว่าหมอช้าไปถ้าลุขี้ในท้องต้องรีบผ่าเลย แม่สุ้ๆๆนะ. ขอให้หนุน้อยหายไวๆๆคะ

ที่แม่เล่ามาคล้ายกลับบ้านนี้เลยค่ะ แต่บ้านนี้คลอดตอน 39 สัปดาห์พอเลยพึ่งคลอดเมื่อวันทรา7 เมษา 63 อาการของน้องคือการเต้นของหัวใจน้องด็อปลงเยอะผ่านไป 10 นาทีหมอสั่งผ่าด่วนเลยค่ะ ตอนนี้ต้องให้ออกซิเจนอยู่เสียใจเหมือนกันค่ะ ตอนนี้น้องของคุณแม่เป็นยังไงบ้างแล้วค่ะ จะได้ออกโรงบาลหรือยัง

เข้าใจค่ะ ของเราน้องก็สำลักน้ำคล่ำเหมือนกัน แต่หมอตรวจเสร็จส่งผ่าด่วนเลยค่ะไม่มีรอเวลา น้องเลยมีอาการไม่หนักมีแค่หายใจเร็ว แต่ช่วงอยู่โรงบาลน้องต้องอยู่ห้องผู้ป่วยเด็กอ่อนค่ะ และได้กลับบ้านพร้อมแม่ ยังไงก็ขอให้น้องแข็งแรงไวๆนะคะ ให้หายไวๆแล้วได้กลับบ้านกับคุณแม่นะคะ

โห..น้องน่าสงสารจัง..ขอให้น้องปรอดภัยนะคะ..นี่ละคะ..แพทย์ไทยบางคน..ปล่อยปละละเลย..สามีเราฟังข่าวหลายเคสเกี่ยวกับหมอไทย..พยายาม..อยากให้น้องคลอดที่อเมริกา..เนื่องด้วยวัยรัส..เลยติดแหงกอยู่ไทย..กำหนด20 มิย. ไม่รู้รัฐจะปลดล๊อกทันไหม ยังไงก็ขอให้พระคุ้มครองน้อง..ดีวันดีคืนนะคะ..🥺🥺..

เป็นเหมือนกันเลย ลูกเราอยู่nicu 50 วัน และก็จากไป เป็นอะไรที่บีบหัวใจคนเป็นแม่ที่สุด เราหวัง เราดูแลเขาให้ดีที่วุดตอนท้อง เราเตรียมทุกอย่างเพื่อลูก แต่มาสดุดตอนจะคลอด #สู้ๆนะ #มันจะยากที่จะทำใจ แต่คิดสะว่าอัลลอฮรักเขา #เขาเป็นชาวสวรรค์ #ไม่มีวันไหนที่ไม่คิดถึง