ขอเกริ่นก่อนเลย อาจจะยาวหน่อยนะคะ
ดิฉันผ่าคลอดฉุกเฉิน ตอน 39+3 วีค น้องออกมาน้ำหนัก 2,375 คือน้อยกว่าที่อัลตร้าซาวด์ไว้มากๆ ตอนตื่นจากยาสลบมาเจอน้องก็คือตกใจเหมือนกัน แต่หมอบอกน้องแข็งแรง หลังจากนั้นน้องก็ได้กินนมผสมจากแก้วเพราะแม่น้ำนมไม่ไหล พอไหลก็ไหลน้อย ปั๊มจนหัวนมแตก พอน้ำนมเริ่มมาลูกก็ไม่ยอมเข้าเต้า หรือบางครั้งยอมเข้าเต้า แต่เค้าดูดไม่ได้ก็ร้องไห้โวยวาย เพราะแม่หัวนมสั้น เนื้อนมเยอะ ใช้ปทุมแก้วช่วยก็ไม่ดีขึ้น จุกดูดหัวนมสั้น จุกนมซิลิโคน ลองมาหมดทุกอย่าง พาลูกไปคลินิกนมแม่ ก็ดูดโชว์ป้าๆพยาบาลไปนิดนึง พอกลับมาห้องก็ไม่เอาแล้ว แค่จับขึ้นวางบนหมอนรองให้นมก็เตรียมร้องไห้แล้ว แม่เหนื่อยมากค่ะ เครียดด้วยค่ะ เลี้ยงลูกคนเดียว ส่วนแฟนทำงาน คือแม่แทบไม่ได้พักเลย ปั๊มนมเสร็จ ปลุกเค้ากินนมต่อ พอจะหลับ ก็ถึงเวลาปั๊มนมอีก วนอยู่แบบนี้ จนเกิดอาการหลับใน บางทีนั่งให้นมลูกอยู่คือวูบเป็นพักๆ ปวดแผลผ่าตัดก็ปวด ลุกๆนั่งๆ จนแผลปริ บางวันร้องไห้แบบอยู่ๆก็ร้อง นั่งกินข้าวก็ร้อง คิดสงสารทุกคน สงสารลูก สงสารแฟน สงสารตัวเอง ทำไมไม่มีหัวนมปกติเหมือนคนอื่นเค้า ทำไมลูกไม่ยอมเข้าเต้า ทำไมต้องเป็นแบบนี้ๆ คิดวนอยู่ซ้ำๆ บางทีก็อยากเลี้ยงลูกด้วยนมผงไปเลย จะได้ลดเหนื่อยลงหน่อย แต่ใจนึงก็กดดันกับคำพูดที่ว่า นมแม่ดีที่สุด ท้อค่ะ ไม่รู้จะเลือกทางไหนดี กลายเป็นการเลี้ยงลูกที่เศร้าที่สุด แทนที่จะมีความสุขที่สุด #แม่ๆท่านไหนเลี้ยงลูกด้วยนมผงบ้างคะ แชร์ประสบการณ์ และแนะนำนมผงหน่อยค่ะ