ประสบการณ์การท้องแรก???..
สวัสดีแม่ๆทุกๆท่านค่ะ วันนี้ขอพื้นที่ให้อิแม่หน่อยน่ะเจ้าค่ะ ก่อนอื่นเลยอิแม่ไม่เคยมีประสบการณ์การท้องมาก่อนแต่อย่างใดหรือเรียกว่าท้องแรกท้องสาวนั้นเอง5555 ครั้งแรกที่รู้ว่าท้องยอมรับว่าตกใจมากเว่อๆไม่คิดไม่ฝันว่าจะมีลูกกับคนอื่นเขาได้เพราะเราเป็นคนที่ไม่ค่อยแข็งแรงเท่าไรแต่พอเรากับแฟนรู้ว่าท้องก็ดีใจมากเว่อแต่คุณพ่อจะโอเวอร์แอคติ้งมากค่ะพอรู้ว่าเราได้ลูกสาวนางอยากได้ลูกสาวมากๆ5555หลังจากนั้นเราก็พยายามกินของที่มีประโยชน์มากขึ้นต้องบอกว่าพยายามน่ะค่ะเพราะตอนมีน้องกินอะไรนิดอะไรหน่อยก็แน่นท้องแล้วค่ะไม่รู้ว่าแม่ๆท่านอื่นเป็นกันหรือเปล่าเด้ออ ช่วงไตรมาสแรกๆที่เราไปตรวจครรภ์หมอจะถามเป็นประจำว่าน้องตอดบ้างไหมน้องดิ้นบ้างหรือเปล่าเราบอกได้เลยว่ามันคือไรฟ้ะ555 ที่บอกๆกันว่าเหมือนปลาตอดยิ่งหนักเลยมันเป็นยังไงกันนะความรู้สึกนั้น ด้วยความที่ท้องแรกเราไม่มีความรู้สึกของตอดๆอะไรนั้นเลยค่ะหรือตอดแต่อิแม่ไม่รู้ว่าตอดหรือเปล่าน้ะ5555 พอเริ่มเข้าช่วง4-5เดือนรู้สึกว่าน้องทีบครั้งแรกเราไม่แน่ใจเลยให้พ่อเด็กมาแตะดูน้องคงจะเขินพอแน่ๆไม่มีการดิ้นแม้แต่น้อยย?? จากนั้นเวลาก็ล่วงเลยไปเหมือนโกหกเมื่ออิแม่คนนี้ย่างเข้า7เดือนบอกเลยว่าซีเรียสมากคร่าาาแม่ๆ เพราะกลัวการคลอดมากกกกกกกก เช่นเดียวกับแม่อีกหลายๆท่าน ตอนแรกหวังไว้ว่าจะผ่าคลอดค่ะเพราะกลัวการคลอดธรรมชาติ อ่อๆเราคลอดน้องก่อนกำหนดน่ะค่ะตอนอายุครรภ์ได้8เดือนพอดีเป๊ะๆ ก่อนที่จะคลอดน้องเรามีอาการเจ็บเตือนก่อนเจ็บคลอดเพียงวันเดียวไม่รู้น่ะค่ะว่าแม่ท่านอื่นเป็นเหมือนกันไหมพอวันเจ็บเตือนผ่านพ้นไป.. วันเจ็บท้องก็มาา บอกเลยว่าอิแม่ไม่รู้ว่าเจ็บจะคลอดน่ะค่ะคิดว่าเจ็บเตือนเพราะยังทนได้อยู่อิแม่เจ็บช่วงเช้าค่ะเป็นแบบนี้มาเรื่อยๆจนตอนเย็นอิแม่รู้สึกปวดอึค่ะเลยเข้าไปอึแต่ไม่ออก ปวดแบบปวดอึมาหลายชั่วโมงปวดมากขึ้นเรื่อยๆค่ะแม่ๆจนเดินไม่ไหวเราเริ่มใจคอไม่ดีแหละเลยโทรให้แฟนพาส่งโรงบาลแบบฟาสแทร็กเลยค่ะเพราะมันเริ่มปวดหนักขึ้นและถี่มากๆบอกเลยว่าสุดแสนจะทรมานน ระหว่างทางมีแพทย์เคลื่อนที่ไปกับเราด้วยเพราะอิแม่นั่งรถฉุกเฉินของโรงบาลอื่นค่ะเหตุผลก็คือออิพ่อไม่สามารถจะแวกการจราจรที่ติดขัดเพื่อไปส่งโรงบาลที่ฝากท้องได้ทันก่อนที่อิแม่จะคลอดเลยต้องใช้รถฉุกเฉินค่ะแม่ๆสถานการณ์บนรถหมอก็พยายามย้ำว่าห้ามเบ่งน่ะค่ะอั้นไว้ก่อนแต่ในใจเราตอนนั้น"มันห้ามกันด้ายที่ไหนนนอยากจะเอาน้องออกแล้วโว๊ยยยเมื่อไรจะถึงโรงบาลสักทีฟ้ะะะ"ประมาณนี้ค่ะพอไปถึงโรงบาลหมอตรวจช่องคลอดไม่รู้ว่าช่องคลอดเปิดกี่ซงกี่เซนคือปรากฏว่าน้องจะออกแล้วค่ะแม่ๆหมอเลยพาเราย้ายไปห้องคลอดอย่างไวเว่ออ หมอบอกถ้าเจ็บท้องอีกให้เบ่งได้เลยย พออาการมาเรานี้รีบเบ่งเลยจ้าาเบ่ง2รอบน้องออกมาความรู้เจ็บทั้งหลายทั้งปวงได้หายไปอย่างน่าอัศจรรย์ใจแล้วก็มาเจ็บตอนเย็บเนี่ยแหละะหึหึ หมอเขาเอามือมารูดตรงท้องอย่างหนักหน่วงบอกเลยว่าปวดสุดดดๆ แต่พอเห็นน้องเราก็ดีใจอยากจะวิ่งเข้าไปส่วมกอดแต่ทำไม่ด้ายยย หลังจากนั้นเราต้องอยู่โรงบาล3วันน อยากจะบอกแม่ๆที่กำลังจะคลอดค่ะว่าา.. เจ็บแค่ตอนปวดท้องคลอดกับเย็บแผลเท่านั้น แต่ความเจ็บนั้นจะหายไปเมื่อเห็นหน้าเบบี้จริงๆค่ะะ? อ่อๆสุดท้ายแล้ววว.. ขอฝากน้องข้าวปั้น เด็กหญิงชนานันท์ ไว้ในอ้อมอกอ้อมใจแม่ๆทุกท่านด้วยน่ะคร่าาา?? ขอบคุณทุกท่านน่ะค่ะที่เสียเวลาเข้ามาอ่าน อาจจะยาวไปนิสนุงงคิคิ5555??
แม่น้องข้าวปั้น