คุณแม่อายุน้อย🥺💗

สวัสดีค่ะ เราจะมาเล่าประสบการณ์เล็กๆของหนู สิ่งที่หนูจะเล่นต่อไปนี้ คือเรื่องตอนที่หนูตั้งท้องแรกๆค่ะ หนูอายุ15ค่ะ หนูรู้ว่าท้องก็3เดือนแล้วหนูไปตรวจก็เห็นน้องเป็นตัวแล้ว มีแขนมีขา ครอบครัวของแฟนบอกให้หนูเอาออก บอกแล้วบอกอีก มีหลายๆคนบอกให้หนูเอาออก แต่ ณ จุดๆนั้นในความคิดของหนูคือ หนูไม่อยากเอาออกค่ะ หนูยอมลาออกจากโรงเรียน เพื่อเก็บเด็กไว้ ทั้งๆที่หนูมีโรคประจำตัว หนูเป็นธาลัสซีเมีย ส่วนแฟนเป็นภูมิแพ้ หนูกังวนมากกลัวลูกจะเป็นอันตราย หนูพยายามกินทุกอย่างที่มีประโยชน์ หาสิ่งดีมากินเพื่อลูก แฟนก็เป็นกำลังใจให้ตลอด ทั้งครอบแฟน ครอบครัวเรา เป็นกำลังให้ตลอดเวลา พอถึงวันที่ 27 เรามีอาการเจ็บท้อง จนเวลาตี1ของวันที่28 เราตัดสิ้นใจไปหาหมอ หมอบอกว่าปากมดลูกเปิด7 เซนแล้ว เราตื่นเต้นมาก แต่ในห้องคลอดนั้น เราเกือบเสียชีวิตพอ ชีพจรเราตื่นต่ำมาก หมอคนหนึ่งพูดออกมาว่าต้องผ่าเพื่อเอาเด็กออก แต่ในห้องคลอดนั้นมีแม่ของเราอยู่ข้างๆ แม่ให้กำลังใจเรา อีกไม่กี่นาทีเราก็ดีขึ้น ชีพจรเรากลับมาเต้นปกติ อีกไม่กี่นาทีต่อมา น้ำคล่ำก็แตกหมอรีบเตรียมของทำคลอด เราใช้กำลังทั้งหมดที่มีอยู่เบ่งออกมา เบ่งแค่ไม่กี่ครั้งน้องก็ออกมา พอน้องออกมาเราก็ดีใจ พอน้องออกมาแล้ว เราเสียเลือดมากชีพจรของเราก็ต่ำอีกครั้ง คุณหมอพยายามช่วยเราไว้ จนกระทั้งเราหมดสติไปพอเราตื่นขึ้นมาอีกที เราก้อยู่บนเตียงคลอดเมื่อเดิม มีหมอคนหนึ่งเดินมาถามว่าอาการดีขึ้นมั้ย เราก็ตอบว่าดี หมอบอกว่าเราฟื้นตัวไว้มากทั้งๆที่เกือบตายไปแล้ว ลูกของหนูแข็งแรงดีทุกอย่าง ไม่เข้าตู้อบ น้องแข็งแรงมาก เรารู้สึกดีใจมาก ที่เราอ่อนแอแต่ลูกเรากลับแข็งแรงไม่มีโรคอะไรทั้งนั้น หนูรู้สึกดีใจมากค่ะ จนถึงทุกวันนี้ หนูไม่รู้สึกผิดหวังเลยค่ะที่เก็บเด็กคนนี้ไว้ น้องคือดวงใจของหนู แล้วความรู้สึกของหนู ไม่รู้สึกอายที่มีลูกก่อนวัย ไม่แคร์คำพูดของใครทั้งนั้นที่ว่าให้ หนูจะดูแลลูกให้ดีที่สุด