เราตัดปันหาล็อคบ้านล๊อคหน้าต่างค่ะ ประตูรั้วหน้าบ้านจะล็อคก็ยังไงอยู่ กลัวแม่เขาว่ามันเกินไป แต่ลูกเขาก็เกินไปจริงๆ ลูกเราเป็นผุ้ชาย อายุ5ขวบพึ่งเข้าอนุบาล ส่วนเด็กคนนั้นก็รุ่นเดียวกับลูกเราเรียนที่เดียวกัน แต่เขาเป็นผุ้หญิง เกิดมาพึ่งเคยเห็นเด็กผุ้หญิงหน้าด้านหน้ามึง มาบ้านเราทีชวนลูกเรารื้อของไปทั่ว ไม่ได้อวยลูกตัวเองนะคะ คือเวลาเขาอยู่กับเราเขาจะเล่นส่วนเขา ไม่ดื้อเลย เล่นแล้วรุ้จักเก็บด้วย พอมีเพื่อนเขาจะดื้อมาก พูดไม่ฟัง จะเข้าข้างเพื่อน แล้วไอ้เพื่อนคนนี้ชอบชวนลูกเรารื้อของ และชอบไปค้นหาของกินในตู้เย็น เราชอบซื้อนมซื้อขนมแช่ไว้ให้ลูกเรา และเขากะกินเป็นเวลา แต่เด็กที่มาบ้านเราชอบไปรื้อกินจนหมด กินไม่รุ้จักพอ เราเผลอไม่ได้ มีหลายครั้งที่แอบเอาใส่เสื้อขโมยกลับบ้าน ทั้งของกินและของเล่นลูกเรา เกิดมาพึ่งเคยเจอ หนักสุดเรารุ้สึกว่าของเล่นลูกเราหายไปหลายชิ้น ยอมรับว่าของเล่นลูกเราเยอะมาก พ่อเขาชอบซื้อให้ 4-5ตะกร้าผ้าได้มั้ง แต่ความเป็นแม่ของเรามันจำได้ไงว่าของลูกเรามีอะไรบ้าง วันนั้นเราไปตามลูกเราที่บ้านเด็กคนนี้ เจอของเล่นลูกเราเต็มบ้านเลย เรารุ้ว่าต้องใช่ของลูกเราแหน่ๆ เพราะพ่อแม่บ้านนี้ไม่เคยซื้ออะไรให้ลูกเขาเลย เวลาเด็กคนนี้มาบ้านเรา เขากินเหมือนเขาไม่เคยกินอ่ะ มียายข้างบ้านบอกก็มันไม่เคยำด้กิน แม่มันขี้เหนียวจะตาย พ่อเอาเงินไปแต่งรถได้แต่ไม่เคยซื้อขนมให้ลูกกิน บางทีเราสงสาร แต่เด็กมันดื้อมากทั้งที่เป็นผุ้หญิง ทุกวันนี้เคยตัว แม่มันชอบเอามาทิ้งใว้บ้านเราตอนเลิกเรียน 4โมงเย็นกว่าๆเราจะป้อนข้าวลูก เราต้องได้ป้อนเด็กคนนั้นด้วย เพราะมันมาเล่นกับลูกเรา แม่มันไม่มารับเอาสักที สรุปทุกวันนี้ทานข้าวเย็นบ้านเราตลอด แม่มันมารับเกือบๆทุ่มนึง สบายมากคนเป็นแม่ เราพูดไรไม่ได้ แต่ถ้าไม่ไหวจริงๆเราจะล็อคบ้านเลยค่ะ ปิดไว้อย่างเดียวไม่พอ มันเปิดเข้ามาเลย
Đọc thêm
