ประสบการณ์คลอดลูก

วันที่ 20 สิงหาคม 2563 ตื่นมาตอน 6:30 น.มีอาการเหมือนฉี่แตกคาที่นอน ทั้งๆที่ไม่ได้มีอาการปวดฉี่ อันนี้ตอนแรกงงๆคิดว่าฝัน เลยพยายามหลับต่อ แต่มาเอะใจเพราะเคยอ่านประสบการณ์คลอดลูกของคนอื่นหลังจากนั้นสดุ้งรีบอาบน้ำแต่งตัวมาอยู่ที่ห้องแม่เพื่อรอดูอาการ จากนั้น 9:00 น เข้าห้องน้ำแล้วมีเลือดออกคล้ายๆประจำเดือนแต่ไม่มีอาการปวดท้องเลยยย จึงได้เตรียมของและไปหาหมอที่โรงพยาบาล พอไปตรวจหมอบอกว่าปากมดลูกเปิดได้ 1 cm.เอง แล้วถุงน้ำคร่ำก็ยังไม่แตก แล้วหมอก็ถามว่าท้องแรกใช่ไหม มีอาการปวดไหม ซึ่งตอนนั้นไม่มีอาการใดๆเลย หมอบอก โอ๊ยงั้นก็ต้องกลับบ้านก่อนเพราะมันต้องรอปากมดลูกเปิดกว้างกว่านี้ แล้วท้องแรก กว่าจะเปิด จนครบ10 cm.อาจจะภายสัปดาห์นี้ แต่ไม่ใช่วันนี้แน่นอน และเราโล่งสุดๆตอนหมอบอกให้กลับบ้าน เพราะเคยแอดมิดอยู่รพ.แล้วก่อนหน้าเพราะเป็นเบาหวานขณะตั้งครรภ์ พอเครียค่าใช้จ่ายเสร็จ อินี่ก็ด้วยความชิล สบายใจ ชวนแม่เดินไปกินก๋วยเตี๋ยวหน้ารพ. พอกินเสร็จเดินขึ้นบรรไดไปขึ้นbts ต่อด้วยairport link แล้วก็ต่อรถกลับบ้าน 15:00 น. พอกลับมาถึงบ้านก็เกิดอาการปวดท้องเหมือนปวดอึเข้าห้องน้ำ ก็เข้าห้องน้ำไม่คิดอะไร แต่!!!! มันปวดแบบปวดอึถี่ขึ้น เข้าออกห้องน้ำประมาณ10รอบ เริ่มรู้สึกไม่ปกติ หลังจากนั้นก็มานั่งคุยกับแม่ว่าทำไมปวดท้องคล้ายๆปวดประจำเดือนเลย ปวดแบบ15นาที จะปวดท้องคล้ายๆปวดท้องประจำเดือน5-10วินาที แล้วก็จะพักไม่ปวด15นาที แล้วก็ปวดใหม่อีก5-10วิ แม่บอกคล้ายๆว่าจะได้คลอดแล้วแน่เลย ใจเราก็คิดว่าไม่ใช่หรอกๆๆ พึ่งกลับมาจากรพ. ต้องไปรพ.อีกแล้วหรอ จนแม่บอกว่าไหวไหม เราบอกไหว ปวดแบบทนได้ๆ ไม่เป็นไร คงไม่ใช่วันนี้หรอก เราก็อดทน จนตอน18:00 น.แม่ก็ถามว่าไปโรงพยาบาลไหมเพราะอาการไม่ดีขึ้นแล้วก็ปวดถี่ขึ้น เราก็เลยบอกไปก็ไปแต่ขอกินมาม่าก่อนเพราะเราต้องกินยาหลังอาหารและเจาะเลือดตรวจค่าเบาหวานกว่าจะตรวจเสร็จก็ 20:00 พอไปรพ.พบว่ามดลูกก็ยังเปิด 1 cm.เท่าเดิมแต่อาการปวดก็ยิ่งถี่ขึ้นหมอก็เลยให้แอดมิดแล้วให้แม่กลับไปรอที่บ้าน ตอนนั้นปวดที่แบบทุกๆ 5 นาทีจะปวด1 ครั้งครั้งละ 30 วิ ปวดแบบ ดมยาดมไม่หายต้องขอยาหอมแม่ที่เป็นสมุนไพรที่เราโคตรไม่ชอบมาดมเพื่อระงับอารมณ์ตัวเองและเพื่อให้หายใจสะดวก ต่อมาหมอก็มาเช็คอาการเรื่อยๆ เราร้องขอหมอว่ามันปวดมาก มีอะไรที่บรรเทาอาการปวดไหม หมอบอกว่าได้เดี๋ยวหมอจะฉีดยาพาราให้แต่มันก็ยังจะมีอาการปวดอยู่นะ เราก็บอกโอเคค่ะหมอจัดมาเลย หมอหายไปสักพักนึงก็มาฉีดยาพาราให้ ต่อมายาพาราหมดฤทธิ์ก็ร้องหนักกว่าเดิมอีก หมอมาตรวจพบว่าปากมดลูกเริ่มเปิดเป็น 3 cm. มีการวัดชีพจรเด็ก 00:30น. หมอเข็นเตียงเราเข้าไปห้องที่อยู่ใกล้ห้องคลอด หมอจับเราใส่เครื่องช่วยหายใจมีการให้น้ำเกลือตอนแรกก็งง ว่าทำอะไร ทำไมเตียงข้างๆไม่เห็นใส่ จนหมอมาดูเครื่องวัดชีพจรเด็กแล้วก็บอกว่าดีขึ้นแล้วแล้วก็สั่งถอดเครื่องช่วยหายใจแล้วก็ถอดสายน้ำเกลือถามหมอว่ามันคืออะไร หมอบอกว่า หัวใจเด็กเต้นช้าลง ชีพจรต่ำลงมาก แต่ตอนนี้ดีขึ้นแล้วเขาก็โล่งใจ แล้วในห้องมันมีแต่คนร้องปวดท้องเตรียมคลอดหมอเข็นเข้าไปในห้องคลอดที่ละเตียง ทีละเตียง จนเหลือในห้องนั้นประมาณ 2 เตียง คือเตียงเรา และเตียงอีกคน ตอนนั้นปวดมาก ปวดแบบ1นาทีเต็คือปวด1นาทีเต็มเลย เราเลยคุยกับหมอว่ามันปวดตลอดเวลาแล้ว ปวดทรมานเหลือเกิน หมอเลยมาตรวจปากมดลูก พบว่าเปิดเป็น7 cm. แล้ว หมอบอกอดทนอีกนิด น่าจะได้คลอดวันนี้ เราก็บอกขอพาราอีกได้ไหมหมอ มันปวดมาก หมอบอกไม่ได้แล้วเพราะมันจะใกล้คลอด ส่งผลต่อลูก เราก็เลยต้องอดทนเท่านั้น ตอนนั้นคือปวดมาก ปวดแบบไม่เคยปวดมาก่อน ดิ้นไปดิ้นมาพลิกไปพลิกมา สักพักหมอเดินมาตรวจปากมดลูก เปิดเป็น8 cm. แล้วเราเริ่มหายใจถี่ขึ้น แรงขึ้น ร้องปวดมากขึ้นหมอบอกมาเดี๊ยวหมอช่วยนะ แล้วหมอก็ทำการเจาะน้ำคล่ำ สวนท่อฉี่ สวนอึให้แล้วหมอก็ออกไปข้างนอก สักพักเราเริ่มรู้สึกมีลมเบ่ง + ปวดมากๆเริ่มมีการเบ่งเสียงออกมา เริ่มรู้สึกว่าต้องจับราวเตียง นอนตะแคงอ้าขาออก เพราะนอนหลังตรงไม่ได้ เหมือนจะคลอดเลย ณ ตอนนั้น โชคดี ที่หมอเข้ามาเห็นพอดี หมอบอกหัวจะออกแล้ว อั้นไว้ก่อนคุณแม่ อย่าพึ่งเบ่ง ต้องไปคลอดที่ห้องคลอด อั้นไว้ๆก่อน อย่าเบ่ง แต่ตอนนั้นอารมณ์คือมันจะเบ่งออกมาแล้ว เราก็งง แล้วรีบหุบขา เพราะกลัวลูกออกมา หมอก็รีบเข็นเข้าห้องคลอดที่อยู่ข้างๆกัน พอมาถึงหมอให้ขึ้นเตียงคลอด ถอดผ้าถุง แล้วก็เอาขาขึ้นขาหยั่ง คือตอนนั้นมันเวลามันเร็ว มันมึน มันงงไปหมด พอขึ้นขาหยั่งเรียบร้อย หมอบอกให้เบ่งได้แล้ว สรุปเบ่งแล้วไม่ออก หมอกับพยาบาลเกือบ10คนในห้องคลอด ช่วยกันบิ้วช่วยกันเบ่ง จน10นาทีแล้ว ยังไม่ออก จนหมอบอกว่าต้องเบ่งให้ออกแล้วนะ น้ำคล่ำแตกนานแล้ว ถ้าลูกยังไม่ออกมามันนานไปลูกจะอันตราย เราเลยกั้นใจ เอาวะตายเป็นตายเฮือกสุดท้าย กั้นหายใจเบ่งนานที่สุดพบว่าหัวเริ่มออกมาแล้ว แต่ติดที่จมูกลูก มันออกไม่ได้ลูกเราคว่ำหัวออกแล้วติดจมูก วินาทีนั้นหมอบอกต้องกรีดแล้วแหละ ตอนกรีดครั้งแรกคือเป็นอะไรที่แสบที่สุด ทรมาณที่สุด เรากรี๊ดลั่นห้อง น้ำตาไหล หมอบอกคุณแม่ใจเย็นๆ แล้วมันเจ็บจนชา หมอเริ่มกรีดครั้งที่2 มันก็เริ่มไม่รู้สึกแล้ว ตอนหมอกรีดเสร็จหมอก็ให้เบ่งอีกที หัวเด็กออกมาเรียบร้อย พอคลอดเสร็จ หมอก็อุ้มลูกมาไว้บน อกเรา วินาทีนั้นคือโล่งมาก ดีใจมาก หมออุ้มลูกมานอนอยู่บน อกเรา แล้วคือลูกเราเขามองหน้าเราตาแป๋วมาก ไม่ร้องไห้เลย คือวินาทีที่เราบอกรักเขาในใจเป็นพันๆรอบเลย ❤️❤️❤️ ด.ญ.ภิญญดา ทองสุข 21/08/2563 08:09น. อายุ1เดือนแล้วนะคะ