ท้องแต่ไม่มีความสุขเลย แฟนไม่สนใจ นอนหันหลังให้

อย่าคิดมากค่ะเป็นที่เราเองบ้านนี้ตอนท้องผู้ชาย2ท้องแฟนไม่เคยสนใจเลยไปฝากท้องคนเดียวตลอดทำงานบ้านแฟนไม่เคยช่วยเลยเค้าทำเหมือนมันคือหน้าที่เราจะท้องแก่แค่ไหนก็ยังต้องทำแต่เราก็ไม่สนใจนะไม่ช่วยก็ไม่ช่วยไม่เห็นง้อใจแมนสุดๆมาท้องนี้ไม่เคยแพ้ท้องเลยแต่แฟนเราดูแลดีมากกกทำกับข้าวให้กินทุกวันเราไม่ต้องทำเลยไปฝากท้องนางก็ไปด้วยตลอดงานในบ้านช่วยทำทุกอย่างอยากกินอะไรนางจัดให้หมดรู้สึกมีความสุขมากกกบ้างทีเราใช้ให้เกาหลังให้เค้าก็ง่วงพอแฟนไม่ทำงอนเป็นเรื่องเป็นลาวขำตัวเอง555เราดูจากนิสัยแฟนต้อนท้องลูกคนนี้เลยคิดว่าลูกน่าจะเป็นผู้หญิงก็ได้ผู้หญิงจริงๆ

แม่อย่าเครียดเลยน้าา บ้านนี้จะเข้า 8 เดือนแล้วค่ะ คุณพ่อไม่เคยกอดเลย จับท้องลูบท้องบ้าง มีพูดหยอกถึงตัวเล็กบ้าง แต่เราไม่ซีเรียสเลย เป็นคนที่ไม่ชอบนอนเบียดอยู่แล้ว เพราะจะอึดอัด ยิ่งมีคนมากอดคือจะไม่ชอบเพราะนอนไม่สบายตัว แล้วอีกอย่างคุณพ่อจะชอบนอนกรนมาก จะบอกตลอดว่า นอนหันหลังให้หน่อย กรนเสียงดังนอนไม่หลับ ทุกวันนี้คือเสริมที่นอน นอนสูงกว่าพ่อแล้ว ป้องกันการนอนเบียดอีกอย่างช่วยเรื่องเสียงกรนได้ดีมาก แต่ยังไงคือ คุณพ่อบางคนอาจจะเเสดงความรู้สึกออกมาไม่เก่ง ไม่รู้ว่าต้องทำยังไง สิ่งที่ดีที่สุดคือการพูดคุยกันนะคะ 😊

เป็นค่ะ แต่เราแสดงอาการให้เห็นเลยว่า เอออยากมีเเต่ไม่สนใจใม่ดูแลก็แยกกันอยู่ เราพูดตลอดค่ะถ้าอยากให้อยู่ด้วยก็ช่วยสนใจนิดนึ่ง เราก็รู้ว่าเขาทำงานเหนื่อย แต่ทำไมถึงสนใจคนอื่นมากกว่าลูกกับเมีย เราพูดตลอดจนนางเปลี่ยน แต่ก็แอบคิดนิดหน่อยว่า แม่นางจะคิดยังไง แต่เราไม่ค่อยสนใจค่ะ คือเราอุ้มท้อง เราเดินนิดหน่อยทำอะไรนิดหน่อยก็เหนื่อยแล้ว และทำงานกลับมานางจะไปคลุกคลีกับแม่นาง เราเดินเข้าห้องเลยค่ะ ไม่สนใจ จะว่างี่เง่าเอาแต่ใจก็ได้ แต่เราคนท้องก็อยากให้แฟนมาสนใจบ้าง ใช่มั้ยคะ #สู้ๆนะคะอย่าคิดมากสตรองไว้ค่ะคุณแม่ 😊

อย่าน้อยใจไปเลยค่ะ บ้านนี้ก็เหมือนกัน เราเป็นผู้ร่วมชะตากรรม อิอิ อย่าว่าแต่ตอนท้องเลย ตอนไม่ท้องก็ไม่นอนกอดอยู่แล้ว ไม่มีความหวานเหมือนบางคู่ เห็นคู่อื่นก็แอบอิจฉาบ้าง ตั้งแต่ท้องไม่เคยถามเรื่องลูกเลย ว่าลูกตัวเท่าไหร่แล้ว เพศอะไร ดิ้นแรงมากน้อยแค่ไหน ไม่เคยถามเลยสักครั้ง แล้วเขาก็ไม่ได้ตั้งใจจะมีลูกด้วย ให้ความสนใจแต่ลูกคนแรกที่เกิดจากเมียเก่า มองโลกในแง่ดีเถอะค่ะ อย่างน้อยก็ยังได้อยู่ด้วยกัน ไม่มีความสุขก็คิดซะว่าอดทนเพื่อลูก คิดลบไปก็มีแต่เราที่เครียด ส่งผลกระทบต่อลูกด้วย เป็นกำลังใจให้นะคะ สู้ ๆ ค่ะ

เราร้องให้เกือบทุกวันค่ะ ความน้อยใจในทุกๆเรื่องมีอยุ่แล้ว แต่แฟนก็ยิ่งทำให้เรารุ้สึกไม่สำคัญเข้าไปอีก ทำได้แค่ร้องให้ เราอิจฉาคนที่มีแฟนเอาใจใส่ เรารุ้ว่าแต่ละคนไม่เหมือนกันแต่เราก็ต้องการ😭

สู้ๆนะคะ เราอยู่คนเดียว สามีไม่ได้อยู่ด้วย เพราะสามีจำคุกที่เรือนจำ ช่วงแรกๆเราเหงามากกก !!! คิดท้อน้อยใจทำไมไม่มีสามีเหมือนคนอื่น จะทำอะไรก็ต้องตัวคนเดียว แต่เวลาผ่านไปไม่นานนักเริ่มอยู่ตัว เราไม่ได้อยู่ตัวคนเดียวแล้วนะคะคุณแม่ มีเจ้าตัวน้อยในครรภ์ไงที่อยู่กับเรา อยากให้คุณแม่คิดบวกไว้ค่ะ ถึงไม่มีสามีอยู่ด้วยแต่เราก็มีความสุขดีได้ด้วยตัวเอง มองโลกในแง่บวกไว้ค่ะ เป็นกำลังใจให้ คุณไม่ได้ตัวคนเดียวแล้วน๊า เข้มแข็งไว้นะคะ อย่าไปคาดหวังจากคนอื่นเลยค่ะ เชื่อเราเหอะ เดี๋ยวทุกอย่างจะดีขึ้น สู้ๆนะ

เป็นเหมือนกันเลย บ้านนี้ไม่ใช่เป็นตอนท้องนะ เป็นตั้งแต่ลูกคนแรกเลย ตอนนี้กำลังท้องลูกคนที่สาม สามีไม่สนใจเลย แม้แต่ลูกก็ไม่สนใจ กลับจากทำงาน อาบน้ำ เล่นโทรศัพท์ สักพักก็ไปกินข้าว กินข้าวเสร็จก็ออกไปเล่นเปตอง กลับบ้านนอน ก็เที่ยงคืน จนเรากับลูกก็นอนหลับแล้ว ตื่นเช้าก็ออกไปทำงาน เป็นอยู่แบบนี้ทุกๆวันเลยคะ จนบางครั้งเราคิดจะกลับบ้านแม่ ไปอยู่กับครอบครัวเรา อาจจะสบายใจกว่านี้ ถ้าเมื่อก่อนเรากลับบ้านแม่บ่อยมาก แต่เดี่ยวนี้เราชินแล้ว ลูกๆก็โตแล้ว ถ้ารู้สึกเบื่อๆก็ชวนคุยกับลูก ยังไงก็สู้ๆนะ😊

เหมือนกันเลยค่ะตอนนี้ท้องได้7เดือนเต็มๆเขาลูบเขากอดอยู่ค่ะพอหลังๆมาเขาก็นอนหันหลังให้เราและบางครั้งเรานอนหลับอยู่เขาก็แอบเล่นโทรศัพท์และเราก็ไม่รู้ว่าเขาคุยกับใครหรือเปล่าเราก็ไม่ค่อยอยากเอามาใส่ใจหรอกค่ะแต่มันก็อดคิดไม่ได้จริงๆหลังๆมาเขาก็ไม่เคยที่จะสนใจเราเขาทำตัวห่างกับเรามากจนเราคิดว่าตอนนี้เขาเปลี่ยนไปมากค่ะถามอะไรนิดหน่อยก็ตะคอกใส่เราก็แอบมานั่งร้องไห้คนเดียวเราทำทุกอย่างเพื่อหวังว่าเขาจะสนใจเราบ้างแต่เขาไม่สนใจเราเช่นเคยค่ะน้อยใจมากๆ

บ้านเราดีหน่อยคะช่วงแรกที่ท้องไม่กอดไม่หอมไม่สนใจเลยเราแอบมานั่งร้องไห้ตลอดบอกเลิกกันก็หลายครั้งแต่สามีไม่ยอมจากนั้นมานางก็ไปศึกษาอาการคนท้องเป็นแบบไหนหลังจากนั้นมานางก็เริ่มที่จะเข้ามาแกล้งมาหยอกมาทำให้หัวเราะอยากกินอะไรก็พาไปกินทะเลาะทีไรก็มาง้อทันทีตามใจทุกอย่างไม่กลับบ้านดึกพยามยามกลับให้ตรงเวลาแสดงอาการเป็นห่วงเวลาเจ็บท้องเตือนก็ลุกมานั่งเฝ้าทั้งคืนจนตอนนี้ใกล้คลอดแล้วนางยิ่งทำให้หัวเราะไม่ทำให้กังวลในการคลอดลูกเลย

บ้านนี้ขนาดเราโดนรถชนวันที่รู้ว่ามีน้องเขายังไม่สนใจหรือห่วงเราเลยปล่อยขับรถกลับเองจ้า หลังจากนั้นก็ทะเลาะกันบ่อยแถมมีลงไม้ลงมืองานการไม่ช่วยกินนอนอย่างเดียว น้อยมาที่จะสนใจ แต่นอนแยกห้องกันตั้งแต่แรกๆเลยจนตอนนี้ได้31wละคิดย้อนไปทุกวันว่าเราอดทนเพื่อลูกได้ขนาดนี้ถือว่าเราไม่จำเป็นต้องพึ่งพาเขาอีกต่อ ตอนนี้แม่โฟกัสที่ลูกล้วนๆเลยค่ะมีความสุขทุกครั้งที่ได้คุยกับลูกในท้อง เห็นพัฒนาการเขาขึ้นก็คือกำลังใจที่สำคัญแล้ว แม่สู้ๆนะคะ